Το Ελληνικό Σύστημα Ενεργειακών Κέντρων: τα Μέρη της Ψυχής

Γνωρίζατε ότι παρ' Έλλησι, τα γνωστά - σήμερα από τον Ινδουισμό - ενεργειακά κέντρα είχαν ήδη μελετηθεί και μας παραδίδονται ατόφια από την πλατωνική γραμματεία;
Εάν όχι, ανακαλύψτε τα Μέρη της Ψυχής (Τιμαίος).

Η κορυφή

Η κορυφή (λατ. vertex), το υψηλότερον σημείον της κεφαλής. Εκεί τοποθετείται η έδρα του Νου, του καθαρού πυρός που περιέχει το ανώτατον μέρος της ψυχής. Οι άνθρωποι με ισχυράν τέτοια σύνδεσι απεικονίζονται μετά φλογερού στεφάνου περί της κεφαλής των, ώσπερ ο ήλιος και ο ηλιακός αυτού στέφανος (ορατός κατά την ηλιακήν έκλειψιν).

Εις την Ινδικής θρησκείαν αναλογεί προς τον 7ον Τσάκρα, της κορυφής της κεφαλής. Λέγεται Σαχασράρα, που σημαίνει "χιλιοπέταλος", μια ακριβής περιγραφή της κορώνας. Κέντρον του ουρανίου Νου, συμβολίζεται με ροδόχρυσον χρώμα. Λίθοι αρμονικοί είναι ο διαυγής κρύσταλλος, ο αποφυλλίτης, ο χρυσοβήρυλος και το καλούμενον ζιρκόνιον.

Οι άνθρωποι στέκονται όρθιοι λόγω της συνδέσεων του υψηλότερου σημείου της κεφαλής των με τον Ουρανόν. Εις την κορυφήν ευρίσκεται ο οίκος του πλέον θεϊκού και ιερού τμήματός των, ο Νους, το καθάριον πυρ των αστέρων που εμπεριέχεται εις το ανώτατον μέρος της αθανάτου Ψυχής. Πρόκειται δια το αείζωον πυρ, ουσίαν εκ της αποτελείται ο Κόσμος και οι Θεοί, διότι ο ουρανός είναι πύρινος και όλα εκ του πυρός προέρχονται και εις αυτό επιστρέφουν. Κάθε στιγμή, ο κόσμος ανανεώνεται καθώς μέρη του εκπυρώνονται ενώ άλλα δημιουργούνται εκ νέου, "πυρ που συμφώνως με προκαθορισμένα μέτρα ανάβει και με καθορισμένα μέτρα σβήνει", όπως μας λέγει και οΗράκλειτος.

Η αέναη αυτή παλμική κίνησις εικονοποιεί την σπειροειδήν κυκλικότητα που όλα τα ουράνια σώματα ακολουθούν, είτε πρόκειται δια αστέρας είτε δια γαλαξίας ή δι' ολόκληρα γαλαξιακά σμήνη. Η κίνησις αυτη είναι εύτακτη, ρυθμική και αντικατοπτρίζει τον κοσμικόν παλμόν ή εάν προτιμάτε τον κοσμικόν χορόν. Δια τούτον και η θεωρία περί "big-bang" δεν ευσταθεί ειδωθείσα από την ελληνικλην φιλοσοφικήν οπτικήν, αφού μία τέτοια έκρηξις δεν είναι εύτακτη και δεν δύναται να έχη εύτακτον αποτέλεσμα. Όμως το σύμπαν είναι εύτακτον και η τάξις, ο ρυθμός και η αρμονία που το διέπει διαφαίνεται παντού εις την πλεγματικήν δικτυακήν γεωμετρίαν αυτού, εις την σπειροειδήν του μορφήν και εις τας κινήσεις των αστέρων και των γαλαξιών.

Όπως επάνω έτσι και κάτω. Αι αναλογίαι του μακρόκοσμου τηρούνται εις τον μικρόκοσμον και μία θαυμάσια εικόνα αυτού είναι ο άνθρωπος: πλήρης, αιώνια κινούμενος, φθαρτός αλλά και άφθαρτος - εν αληθές "Φυτόν Ουράνιον", όπως πολύ ορθώς τον ωνόμασε ο Πλάτων.

Ο εγκέφαλος

Ο εγκέφαλος (λατ. cerebrum), ο κύριος φορέας της αθανάτου ψυχής. Εκεί εδράζει η διάνοια και η λογική σκέψις, μέσω της οποίας ο άνθρωπος δύναται να γνωρίση την ουσίαν του Κόσμου, να φιλοσοφήση και να ανελίξη εαυτόν, φθάνοντας εις τους Θεούς. Εις την Ινδικήν θρησκείαν, αναλογεί προς το 6ον Τσάκρα, μεταξύ των οφθαλμών. ΛέγεταιἌτζνα που σημαίνει "ηγετική αρχή" ή "εκτέλεσις", ταιριαστό όνομα διά το κέντρον της διανοίας και της λογικής. Κέντρον της Διανοήσεως, συμβολίζεται με ιώδες χρώμα. Λίθοι αρμονικοί είναι ο αδάμας, ο αμέθυστος, ο σάπφειρος, το κοράλι, ο μαργαρίτης, ο γαλακτώδης κρύσταλλος και ο καλούμενος τουρμαλίνης.

Αντικατοπτρίζοντας το σφαιρικόν σχήμα του σύμπαντος, οι Θεοί έδωσαν τω ανθρώπω σώμα σφαιρικόν, αυτό που σήμερα αποκαλούμε κεφαλή και εκεί ενσωμάτωσαν τας δύο θεϊκάς, κυκλικάς τροχιάς. Μία κίνησιν ομαλής περιστροφής αφού διαλογίζεται πάντα με τον ίδιον τρόπον και δια τα ίδια πράγματα και μία κίνησιν προς τα εμπρός, αφού κυριαρχείται από την ομοιόμορφον περιφορά του Ταυτού. Ούτως η κεφαλή είναι το θεϊκόν μέρος, αυτό που εξουσιάζει όλον το υπόλοιπον σώμα, θέτοντας το ευέλικτον αυτό όχημα μεταφοράς εις την υπηρεσίαν της κεφαλής, δια να το βοηθά εις την εκτέλεσιν όλων των δυνατών κινήσεων.

Ο μυελός, το αγκυροβόλιον της ψυχής, είναι η ίδια η ουσία της κι είναι εκεί όπου στερεώνονται οι δεσμοί της ζωής. Αυτό το μέρος του μυελού που αποτελεί γόνιμον έδαφος δια το θείον σπέρμα, έχει σχήμα σφαιρικόν, διότι στεγάζεται εντός της κεφαλής κάθε ολοκληρωμένου εμβίου όντος και ονομάζεται εγκέφαλος. Ο εγκέφαλος καλύπτεται δια λίαν λεπτού οστού και μεσολαβεί η κατά το δυνατόν ολιγοτέρα σαρξ, διότι η οξεία αίσθησις δεν συνυπάρχει με τα χονδρά οστά και την πυκνά σάρκα. Έτσι ο εγκέφαλος είναι το πλέον φρόνιμο και ευ-αίσθητο μέρος του σώματος, αλλά ταυτόχρονα και το πλέον ευάλωτο.

Επειδή μια από τας δύο θεϊκάς κινήσεις είναι αυτή προς τα εμπρός, το εμπρόσθιον μέρος θεωρείται πιο ευγενές και πιο ηγετικό από το οπίσθιον. Εις την σφαίραν της κεφαλής λοιπόν, διαχωρίζεται η εμπρόσθια πλευρά δια του προσώπου και αυτό είναι προικισμένο μρ όργανα ικανά να εκφράσουν κάθε προσδοκίαν της ψυχής. Το κυριότερο όργανόν του είναι οι οφθαλμοί, που ονομάζονται "φωσφόροι". Η ανόθευτη φωτιά, η ευρισκομένη εντός του σώματος, είναι αδελφή της ήμερης φωτιάς του ημερησίου φωτός και ρέει διαμέσω των οφθαλμών λεία και πυκνή. Το δε κέντρον των οφθαλμών εέναι ιδιαιτέρως πολυπλεγμένον, ούτως ώστε να λειτουργή ως φίλτρον, φράζοντας την δίοδον εις τα συμπαγή υλικά και αφήνοντας να περάση μόνον η καθαρή φωτιά.

Εις το φως της ημέρας, το ρεύμα της οράσεως βγαίνει από τους οφθαλμούς και καθώς το όμοιον έλκεται από το όμοιον, συνενώνεται με το εξωτερικόν φως και δημιουργείται ούτως εν σώμα ομοιογενές οικείον δι' ημάς, εις την ευθείαν των οφθαλμών, οπουδήποτε κι αν ευρίσκεται το εξωτερικὸν αντικείμενον επὶ του οποίου προσκρούει το ρεύμα αυτὸ και μεταφέρει τας κινήσεις που προκαλούνται κατὰ την πρόσκρουσιν διαμέσω όλου του σώματος εις την ψυχήν, με αποτέλεσμα την γέννησιν της αισθήσεως που καλείται όρασις. Όταν η αδελφικὴ φωτιά χάνεται καθώς έρχεται η νυξ, το ρεύμα της οράσεως αποκόπτεται, διότι καθώς εξέρχεται από τους οφθαλμούς και κατευθύνεται προς κάτι ανόμοιον, αλλοιώνεται και τελικώς σβήνει.

Το άτομον δεν βλέπει πλέον και έτσι επέρχεται ο ύπνος. Όταν κλείνουν τα βλέφαρα - οι προστάται της οράσεως - η δύναμις της φωτιάς φυλακίζεται εις το εσωτερικόν, αι εσωτερικαί κινήσεις διαχέονται κι εξομαλύνονται και επικρατεί γαλήνη. Ή πλήρης γαλήνη ὀδηγεῖ εἰς ὕπνον βαθὺν μὲ ἐλάχιστα ὄνειρα, ἐάν ὡστόσο παραμείνουν κάποιαι βασικαὶ κινήσεις, τότε αναδύονται ποικίλαι φανταστικαί εικόναι ανάλογαι με το είδος των κινήσεων και την περιοχήν όπου έχουν απομείνει - εικόναι που έχουν αναπλασθεί εντός μας αλλά που όταν ξυπνήσουμε θυμόμασθε σαν εξωτερικά γεγονότα.

Η μόνη οντότης εις την οποίαν αρμόζει η απόκτησις του νου είναι η ψυχή. Η μεγαλύτερη ωφέλεια που προσφέρουν οι οφθαλμοί είναι η όρασις, διότι δίχως αυτήν δεν θα μπορούσαν να ειδωθούν και να παρατηρηθούν οι αστέρες, ο Ήλιος και ο ουρανός. Ενώ τώρα η παρατήρησις της ημέρας και της νυκτός, των μηνών, της εναλλαγής των ετών, των ισημεριών και των τροπικών, οδήγησε εις την επινόησιν των αριθμών, έδωσε την έννοιαν του Χρόνου και ώθησε εις την διερεύνησιν της φύσεως του σύμπαντος. Από αυτήν την πηγήν αντλούν οι άνθρωποι την φιλοσοφίαν, το μέγιστον αγαθόν που εδώρισαν ή θα δωρίσουν ποτέ οι Θεοί τοις θνητοίς ανθρώποις.

Ο Ισθμός

Ο τράχηλος (λατ. collum), η περιοχή του λαιμού και του αυχένος αποτελεί το όριον μεταξύ του αθανάτου και του θνητού μέρους της Ψυχής, καλείται δε Ισθμός. Η κύρια λειτουργεία του ισθμού είναι η επικοινωνία των δύο αυτών μερών και ιδίως η προστασία του ανωτέρου μέρους από τα πάθη και τας ανάγκας του κατωτέρου. Εις την Ινδικήν θρησκείαν αναλογεί προς το 5ον Τσάκρα, του λαιμού. Λέγεται Βισούντχα που σημαίνει "καθαρμός" ή "καθαρότης", όνομα δηλούν της προστατευτικής και καθαρτικής λειτουργείας δια το ανώτερον μέρος της ψυχής. Κέντρον της Επικοινωνίας, συμβολίζεται με κυανούν χρώμα. Λίθοι αρμονικοί είναι ο κυανόλιθος (κοιν. "λάπις λαζούλι"), ο γλαυκός αχάτης, ο καλούμενος αζουρίτης, ο χαλαζίας λίθος ο καλούμενος "τίγρεως οφθαλμός", το γλαυκόν οπάλιον και οι καλούμενοι "τυρκουάζ" και "ακουαμαρίνα".

Το αθάνατο μέρος της ψυχής, επικεντρώνεται εις την περιοχήν της κεφαλής και ιδίως εντός του μυελού των οστών της σπονδυλικής στήλης. Ουσιαστικώς έχει ως όχημά του όλο το σώμα, ενώ εν σώματι καθαυτώ εδράζει και το θνητόν μέρος της ψυχής. αναγκαίον όριον μεταξύ των δύο μερών αυτών είναι ο τράχηλος, που ο Πλάτων ονομάζει "ισθμόν" καὶ "όριον μεταξύ της κεφαλής και του στήθους". Κρατεί τα δύο μέρη χωριστά ώστε το ανώτερο μέρος να παραμένη αγνότερο και ανενόχλητο από τας ταραχάς που αναγκαστικώς φέρει το θνητό μέρος.

Επίσης λειτουργεί σαν αμφίδρομη γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των δύο μερών, προάγοντας την αρμονικήν συνεργασίαν ταυτοχρόνως με την προφύλαξιν του αθανάτου μέρους. Η διπλή του λειτουργία διαφαίνεται και από το στόμα που εξυπηρετεί τόσο τας ανάγκας της θρέψεως όσο και την καλλιέργειαν των αρίστων.

Η είσοδος του στόματος εξυπηρετεί το αναγκαίον, διότι αναγκαία είναι αυτά που εισέρχονται και προσφέρουν τροφήν δια το σώμα, ενώ η έξοδος από αυτό εξυπηρετεί το άριστον, διότι το ρεύμα των λόγων που ρέει προς τα έξω και τίθεται τη υπηρεσία της φρονήσεως είναι η πλέον κάλλιστη και άριστη πηγή που δύναται τις να φαντασθή.

Η Φρην

Η φρην (λατ. cor), η θωρακική χώρα άνωθεν του διαφράγματος και υπό του λαιμού φιλοξενεί το ανώτερον εκ των θνητών μερών της Ψυχής ον καλείται "θυμοειδές". Εδώ ευρίσκεται η έδρα των συγκινήσεων που χαρακτηρίζονται από έντασιν και πάθος, όπως η ανδρεία, ο θυμός, ο Έρως. Συσχετίζεται δε με το "πνεύμα", την θείαν πνοήν και την έμπνευσιν των ευγενών ιδεών. Εις την Ινδικήν θρησκείαν αναλογεί προς το 4ον Τσάκρα, της καρδίας. Λέγεται Αναχάταπου σημαίνει "εκείνο που δεν χτυπιέται", αναφορικώς με την εκπεμπτικήν λειτουργεία του: να αισθάνεται, να εμπνέη, να εκφράζη την συγκίνησιν. Συνδέεται με την prana, την ζωτικήν πνοήν καο την λειτουργίαν της αναπνοής. Κέντρον του Συναισθήματος, συμβολίζεται με πράσινον χρώμα. Λίθοι αρμονικοί είναι ο σμάραγδος, το ρουμπίνι, ο μαλαχίτης, ο νεφρίτης (ζαντ), ο αβεντουρίνης, ο οφίτης, το περίδοτον, το εσπεριδόχρωμον οπάλιον και ο ροδόχρωμος χαλαζίας.

Το θνητό μέρος της ψυχής περιλαμβάνει τα δεινά και αναγκαία πάθη: την ηδονήν, τας λύπας, το θάρρος και τον φόβον (τους άφρονας σύμβουλους), τον θυμόν που δύσκολα καταλαγιάζει και την ελπίδα. Είναι συνδεδεμένο με την άλογην αίσθησιν και με τον έρωτα, τον επιχειρητήν των πάντων. Η θνητή ψυχή θεωρείται πως διαθέτει μια καλύτερην και μια χειρότερην πλευράν, ούτως η θωρακική κοιλότης επίσης χωρίζεται εις δύο μέρη έχοντας εν μέσω το διάφραγμα.

Εκείνο το μέρος της ψυχής που χαρακτηρίζεται από ανδρεία και πάθος, επειδή έχει τάσιν επιβολής, ευρίσκεται πλησιέστερα της κεφαλής, μεταξύ του διαφράγματος και του λαιμού, ώστε να ακούη τον ορθόν λόγον και να συμπράττη εις την χαλιναγώγησιν των επιθυμιών. Η δρ καρδία, ο κόμβος των φλεβών και του αίματος που διατρέχει ορμητικώς όλα τα μέλη, ευρίσκεται εις την θέσιν της σκοπιάς, δηλαδή του φρουρού.

Όταν μαίνεται ο θυμός και καθώς ο λόγος αναγγέλει την τέλεσιν μιας αδίκου πράξεως, είτε από εξωτερικούς παράγοντας είτε από τας εσωτερικάς επιθυμίας, η καρδία διαμέσου όλων των στενωπών μεταφέρει ταχυτάτως τας διαταγάς και τας απειλάς προς κάθε μέρος του σώματος που δύναται να αντιληφθή αυτάς, ώστε να συμμορφωθή μετά των επιταγών του ανωτέρου μέρους της ψυχής.

Η καρδία προ του επερχομένου κινδύνου και της εγέρσεως του θυμού, αναταράσσεται και όλη αυτή η διέγερσις των παθών εκδηλώνεται με την μορφήν του πυρὸς. Ούτως πλησίον της καρδίας ευρίσκονται οι πνεύμονες δια να την βοηθούν, απορροφώντας τον αέρα και τα υγρά, ψύχοντας την καρδίαν και παρέχοντας δρόσον και χαλάρωσιν κατά την υπερθέρμανσιν. Δια τούτον και οι πνεύμονες περιβάλλουν την καρδίαν σαν μαλακό και προστατευτικό πλέγμα, ούτως ώστε όταν το πάθος δυναμώνει εντός της, να επικοινωνή με το μαλακόν της περίβλημα, να δροσίζεται και μειώνοντας τους πόνους της να μπορή μαζί με τον θυμόν να υπηρετή ευκολοτέρως τον λόγον.

Τα δύο μέρη της θνητής ψυχής συνδέονται αντιστοίχως με τον θυμόν και τας επιθυμίας, ευρισκόμενα το πρώτον εις το στήθος και το δεύτερον εις την κοιλίαν. Ο θυμός καθορίζει την ανθρώπινη ανδρείαν και την θέλησιν δια επικράτησιν, συνδέεται μετά της λειτουργείας του αίματος εν τω οργανισμώ και διατηρεί μεγαλυτέρα συγγένεια προς την φρόνησιν.

Η Γαστήρ

Η γαστήρ (λατ. abdomen), η κοιλιακά χώρα υπό του διαφράγματος και άνωθεν του ομφαλού φιλοξενεί το κατώτερον εκ των θνητών μερών της Ψυχής ον καλείται "επιθυμητικόν". Κύρια λειτουργία του είναι η θρέψις του σώματος. Επιθυμητικόν έχουν επίσης τα δένδρα και τα φυτά. Τούτο είναι η πηγή πάσας επιθυμίας σχετικής με τας σωματικάς ανάγκας, όπως η όρεξις του σώματος δια τροφήν αλλά και άλλαι ορέξεις όπως η ερωτική. Εις την Ινδικήν θρησκείαν αναλογεί προς το 3ον Τσάκρα, του ηλιακού πλέγματος. Λέγεται Μανιπούρα που σημαίνει "χώρα του λαμπερού κοσμήματος" και η λειτουργεία του είναι επιθετική: να κατακτά, να καταναλώνη, να μετασχηματίζη άλλα πράγματα σε μέρη του εαυτού του. Κέντρον της Θέλησεως, συμβολίζεται με κίτρινον χρώμα. Λίθοι αρμονικοί είναι ο κρύσταλλος εουτιλίου, ο κιτρίνης κρύσταλλος, ο κίτρινος ίασπις, το ήλεκτρον, ο χρυσοβήρυλλος αλιόδωρος, ο λίθος ο καλούμενος "γαλής οφθαλμός" και το καλούμενον τοπάζιο.

Το άλλο μέρος της ψυχής, εκείνο που επιθυμεί τα φαγητά, τα ποτά και ό,τι άλλο του επιβάλλει η φύσις του σώματος, ευρίσκεται μεταξύ του διαφράγματος και του ορίου της περιοχής του ομφαλού. Ο χώρος αυτός είναι σαν φάτνη δια την τροφήν του σώματος. Αυτό το μέρος της ψυχής δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήση τον ορθόν λόγον και αν ακόμη ερχόταν εις επαφήν με επιχειρήματα δεν θα ηδύνατο να αντιληφθή την σημασίαν των. Έτσι ευρίσκεται εις την μεγαλύτερην απόστασιν από την έδραν των αποφάσεων, την κεφαλήν, ώστε να προκαλή τον ελάχιστον θόρυβον και την ελάχιστην ενόχλησιν επιτρέποντας εις το κυρίαρχον μέρος της ψυχής να διαβουλεύεται απερίσπαστο.

Το μέρος αυτό της ψυχής όμως έχει μία ιδιότητα, να ψυχαγωγείται από τα είδωλα και τα φάσματα της νυκτός και της ημέρας. Το χάρισμα αυτό αξιοποιεί το ήπαρ, που ευρίσκεται μαζί του εις την ιδίαν κατοικίαν. Το ήπαρ είναι πυκνό, λείο και λαμπερό, προικισμένο με γλυκύτητα αλλά και με πικρότητα. Υπό καταστάσεων φόβου ή απειλής, το ήπαρ αποκτά ένα πρασινωπόν "χολώδες" χρώμα, συμπιέζεται από άκρη σε άκρη, ζαρώνει και τραχύνεται φράζοντας τας πύλας εισόδου του και προκαλώντας πόνους και λύπας.

Όταν όμως δέχεται πνοήν πραότητος εκ της διανοίας, τότε η πικρότης ηρεμεί ενώ η γλυκύτης ενεργοποιείται και τα στοιχεία του ήπατος επανέρχονται εις την ορθήν, λείαν και ελευθέραν μορφήν των. Τότε το σύνοικον μέρος της ψυχής γίνεται ήπιο κι ευτυχές την νύκτα και καθώς είναι αποκομμένο από τον λόγον και την φρόνησιν, επιδίδεται με σοβαρότητα εις την ονειρομαντείαν. Ούτως το "μαντείον του σώματος" δια της εκεί θέσεώς του προσδίδει εις το ανάξιον μέρος της ψυχής μια επαφήν μετά της αληθείας.

Ουδείς ασκεί την αληθινήν κι εμπνευσμένη μαντικήν με τον νου του, αλλά είτε κατά τον ύπνον του, όταν η δύναμις της φρονήσεως είναι αδρανής, είτε όταν μεταμορφώνεται από κάποια ασθένεια ή από ιερόν παροξυσμόν. Όταν ο άνθρωπος επανευρίσκει την λογικήν του, αναπολεί το όνειρον ή το όραμα - τας μαντικάς ή θεϊκάς ρήσεις, τα φάσματα που είδε - και με την λογικήν του προσπαθεί να διακρίνη τι ακριβώς σημαίνουν. Και δι' όσον καιρόν ζει αι ενδείξεις του ήπατος είναι αρκούντως σαφείς, όταν όμως πεθάνει, αυτό γίνεται τυφλὸ και τα μαντικά του σημεία πλέον συγκεχυμένα, δια να τους αποδοθεί νόημα σαφές.

Ο Πλάτων εις Τίμαιον αποσαφηνίζει την σχέσιν των ονείρων με τα μέρη της ψυχής, αποσυνδέοντάς τα από το ανώτερον μέρος της ψυχής και τοποθετώντας τα εις το κατώτερον, "θνητόν" μέρος. Εις Πολιτείαν υποστηρίζει ότι όποιος φροντίζει καλώς και καταπραύνει το επιθυμητικόν και το θυμοειδές μέρος της ψυχής του, δεν έχει να φοβηθή τίποτε από τα φάσματα που εμφανίζονται εις τα όνειρά του - τας θηριώδεις και αναίσχυντας εικόνας που ταλαιπωρούν τους περισσότερους ανθρώπους.

Αντιθέτως μάλιστα, δια τους αγαθούς τα όνειρα έχουν θετική λειτουργία που μπορεί μάλιστα να άπτεται της αληθείας. Ούτως ο Πλάτων περιγράφει τα όνειρα του Σωκράτους εις Κρίτωνα, όπου μία γυναίκα του αποκαλύπτει δια τελετουργικής και συμβολικής γλώσσης ότι ο θάνατός του θα καθυστερήσει κατά μία ημέραν και εις Φαίδωνα, όπου προς το τέλος της ζωής του παίρνει κατά γράμμα το επίμονον όνειρον που του επιτάσσει να ασχοληθή με την μουσικήν, ενώ έως τότε το ερμήνευε ως προτροπήν δια την φιλοσοφίαν, την μεγίστην μουσικήν.

Εις Φαίδρον ο Πλάτων συνδέει τον μάντιν με το μένος (την μαντικήν με την μανικήν) και διαχωρίζει το έργον του από την οιωνιστικήν, την των εμφρόνων ζήτησιν του μέλλοντος, την λογικήν δηλαδή ερμηνείαν των θείων σημάτων. Υποστηρίζει ότι η οιωνιστική προήλθε από την οιονοϊστικήν, που ετυμολογικώς εμπεριέχει την ανθρώπινην οίησιν, τον νου και την ιστορίαν. Επίσης απορρίπτει την λαϊκήν πίστην εις την οιωνοσκοπίαν από τα εντόσθια των θυσιασθέντων σφαγίων, εξηγώντας εις Τίμαιον ότι το ήπαρ δεν διατηρεί την μαντικήν του ιδιότητα όταν πεθάνει και μόνον συγκεχυμένα σημεία δύναται να δώση. Ο Πλάτων αποδίδει την ιδιαίτερην αυτήν λειτουργία του ήπατος εις όλους τους ζωικούς οργανισμούς και όχι μόνον εις τον ανθρώπινον.

Η Γονή

Η γονή (λατ. genitalia), τα γεννητικά μέρη όπως η μήτρα και το σπέρμα, παρέχουν την αναπαραγωγικήν ικανότητα τοτ ανθρώπου. Ο μυελός των οστών είναι η λεπτοφυής ύλη της ιδίας της ψυχής και ο δεσμός της ζωής με τον οποίον αρμόζεται η Ψυχή εν τω Σώματι. Ο μυελός τούτος κατερχόμενος από την σπονδυλικήν στήλην, συγκεντρώνεται εις την γονήν, εις τα γεννητικά όργανα του ανδρός και της γυναικός και γίνεται η πηγή της ζωής από όπου προβάλλει το νεογνό. Εις την Ινδικήν θρησκείαν αναλογεί προς το 2ον Τσάκρα, των γεννητικών οργάνων. Λέγεται Σβαντχιστχάνα που σημαίνει "το αγαπημένο της μέρος", ταιριαστό όνομα δια το αφροδίσιον κέντρον. Κέντρον της αναπαραγωγής και της ερωτικής πράξεως, συμβολίζεται με ερυθρόν χρώμα. Λίθοι αρμονικοό είναι ο αμετρίνης κρύσταλλος, ο πυρόχρωμος και ερυθρός αχάτης, ο ερυθρός γρανάτης, ο ερυθρός ίασπις, το ηλιοτρόπιον (κοιν. "αιματόπετρα", bloodstone), το καρνεόλιον, ο σεληνόλιθος και ο ροδοχρωσίτης.

Το αθάνατον μέρος της ψυχής συγκεντρώνεται εις την περιοχήν της κεφαλής και ιδίως εν τω μυελώ της σπονδυλικής στήλης, που ο Πλάτων ονομάζει και "σπέρμα". Εις την έξοδον των ποτών, εκεί όπου φθάνουν τα πόσιμα υγρά αφού ολοκληρώσουν την διαδρομήν των από τους πνεύμονας και τα νεφρά καταλήγοντας εις την κύστιν από όπου και αποβάλλονται τη πιέσει του αέρος, οι θεοί άνοιξαν δίοδον επικοινωνίας με τον μυελόν, ο οποίος από την κεφαλλην και τον ατχένα εκτείνεται συμπαγής κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης (ιερά σύριγξ).

Ο μυελός όμως είναι έμψυχος καὶ μόλις ηὗρε διέξοδον, ἐμφύσησε ἀκριβῶς εἰς τὴν περιοχήν τῆς διεξόδου αὐτῆς τὴν ζωτικὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἐκροῆς κι ούτως εδημιουργήθη ο γενετήσιος έρως. Ο Πλάτων πιστεύει ότι λόγω αυτού η φύσις των γεννητικών οργάνων είναι ανυπάκουη και αυταρχική, επιχειρώντας εν τω οίστρω της να κυριαρχήσει επί των πάντων, και τούτο συμβαίνει ιμοίως τοις ανδράσι και ταις γυναιξί. Εάν την εποχήν του οίστρου μείνουν δια πολύ χρόνον άγονα δυσανασχετούν και αγανακτούν, και η ανάγκη αυτή περιφερόμενη εις όλον το μήκος και το πλάτος του σώματος προκαλεί την χειροτέραν δυστυχίαν και γεννά κάθε είδους ασθένεια.

Αυτὸ συνεχίζεται έως ο έρως και η ἐπιθυμία του ανδρός και της γυναικός συναντηθούν, σαν να ήθελαν να κόψουν μαζί τον καρπόν ενός δένδρου. Τότε σπέρνουν εις το γόνιμο έδαφος της μήτρας μικροσκοπικά, αόρατα και αδιάπλαστα ζώα ζωντανά δηλαδή πράγματα) τα οποία σταδιακώς διαμορφώνονται και θρέφονται εις το εσωτερικόν μέχρι να μεγαλώσουν και τελικώς εξέρχονται εις το φως, ολοκληρώνοντας ούτως την γέννησιν των εμβίων όντων.

Η αντίληψις αυτή περί μικροσκοπικών αοράτων και αδιαπλάστων ζώων, μάλλον χρεώνει τον Πλάτωνα με την ανακάλυψιν των σπερματοζωαρίων και δεν συναντάται εις τους προγενεστέρους φιλοσόφους.

Το Ιερόν Οστούν

Το ιερόν οστούν (λατ. os sacrum) είναι η κατάληξις της σπονδυλικής στήλης, της ονομασθείσης "ιερά σύριγξ". Η σπονδυλική στήλη περιέχει τον μυελόν, την λεπτοφυήν ύλην της Ψυχής και ουσίαν ζωής, το δε ιερόν οστούν είναι η βάσις και εκ των κυριοτέρων κέντρων συμπυκνώσεως αυτής. Εις την Ινδικήν θρησκείαν αναλογεί προς το 1ον Τσάκρα, του ιερού οστού. Λέγεται Μουλαντχάρα που σημαίνει "η ρίζα-βάσις", όνομα σύμβολον της αγκύρας της ζωής και της ζωτικής ενεργείας. Κέντρον της Βάσεως της ζωτικής ενεργείας, συμβολίζεται με ερυθρόν χρώμα, Λίθοι αρμονικοί είναι ο αιματίτης, ο καπνίας κρύσταλλος, ο μέλας γρανάτης, ο καστανός ίασπις, ο οψιδιανός και ο μέλας όνυξ.

Το αθάνατο μέρος της ψυχής, συγκεντρώνεται εις την περιοχήν της κεφαλής και ιδίως εις τον μυελόν, ο οποίος από την κεφαλήν και τον αυχένα εκτείνεται συμπαγής κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, της ιεράς σύριγγος. Η ύπαρξις του μυελού που ο Πλάτων αποκαλεί και "σπέρμα" είναι πολύ σημαντική διότι εν μυελώ στερεώνονται οι δεσμοί της ζωής και ριζώνει το θνητό γένος.

Ο ίδιος ο μυελός εδημιουργήθη από άλλα στοιχεία. εκ του συνόλου των πρωταρχικών τριγώνων, οι θεοί απομόνωσαν όσα ήταν τέλεια και λεία άρα κατάλληλα, λόγω της ακριβείας των, δια την παραγωγήν του πυρός, του ύδατος, του αέρος και της γης, και τα έμειξαν εις τας ορθάς αναλογίας δημιουργώντας πανσπερμίαν δι' όλον το θνητόν γένος. Σε αυτό το υπόστρωμα εδράζουν τα είδη των ψυχών, ούτως ο μυελός γίνεται το αγκυροβόλιον όλων των δεσμών της ψυχής και γύρω του οικοδομείται το σώμα, αρχίζοντας από την κατασκευήν του οστεΐνου περιβλήματος του μυελού.

Τα οστά θεωρούνται ότι προέρχονται από το κοσκίνισμα καθαρής και λείας γης ποτισμένης με μυελόν και ζυμωμένης. Κατόπιν η ζύμη εισήχθη πυρός και εμβυθίσθη ύδατος και κατόπιν πολλών τέτοιων διαδοχικών εμβαπτίσεων κατέστη αδιάλυτη πυρός τε και ύδατος. Δι' αυτού του πέτρινου περιβλήματος είναι που προφυλάσσεται τελείως ο μυελός. Όσα οστά ήσαν ιδιαιτέρως έμψυχα εκαλύφθησαν μεθ' ολίγων σαρκών ενώ τα πλέον άψυχα καλύπτονται υπό πολλών και πυκνών. Εκεί λοιπόν όπου εδράζει η φρόνησις και η οξεία αίσθησις, το δέρμα είναι λεπτό επιτρέποντας την αντίληψιν που εξυπηρετεί το έργον της διανοίας.

Κατά μήκος της ράχεως εκτείνονται οι σφόνδυλοι, κυλινδρικοί στροφείς που αρχίζουν από την περιοχήν γύρω από τον διαυχένιον και τον νωτιαίον μυελόν έως την βάσιν της λεκάνης, με αρμούς ανάμεσά των ώστε να διευκολύνεται η κίνησις και η κάμψις. Η ιερά σύριγξ καταλήγει εις ένα από τα σημαντικότερα μέρη του ανθρωπίνου σώματος, το ιερόν οστούν. Εκεί ευρίσκεται το αγκυροβόλιον της ψυχής που την συνδέει με το στοιχείον της γης, ένα σημείον συγκεντρώσεως της ζωτικής δυνάμεως της ψυχής.

Σημαντική εδώ είναι η άποψις του Πλάτωνος ότι ο ανθρώπινος οργανισμός, με τα όργανα και τους ιστούς του συνδέονται όχι με την φυσικήν δομήν και αποτελεσματικότητα αλλά με την ψυχήν, με την νόησιν και την ευγενήν φιλοσοφικὴν ειμαρμένην του ανθρώπου κατά την πορείαν του προς την γνώσιν του αγαθού.

 πηγή:celestialsalvi.blogspot.gr

---