«Καθοδήγηση», όνειρα

«Καθοδήγηση», όνειρα

Εσωτερική Ψυχολογία, τόμος ΙΙ

H καθοδήγηση στην οποία ανταποκρίνονται συχνά οι οπαδοί πολλών εσωτερικών σχολών δεν είναι εκείνη της Ιεραρχίας, αλλά εκείνη της αστρικής αντανάκλασης της Ιεραρχίας· ανταποκρίνονται συνεπώς σε μια απατηλή, διαστρεβλωμένη, ανθρωποποίητη παρουσίαση ενός μεγάλου πνευματικού γεγονότος. Θα μπορούσαν, αν το ήθελαν, ν’ ανταποκριθούν στην πραγματικότητα.

Εκτός από τις κοινές αποκρυφιστικές και εσωτερικές σχολές που βρίσκονται σήμερα στον κόσμο, υπάρχουν ομάδες ανθρώπων καθώς και μεμονωμένα άτομα που ασκούν διάφορες μορφές διαλογισμού και γιόγκα. Αυτό αληθεύει για ζηλωτές της Ανατολής και της Δύσης. Μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους εργάζονται με πραγματική γνώση κι επομένως με ασφάλεια· άλλοι έχουν βαθιά άγνοια όχι μόνο των τεχνικών και μεθόδων αλλά και των αποτελεσμάτων που πρέπει ν’ αναμένονται από τις προσπάθειές τους. Αποτελέσματα θα υπάρξουν αναπόφευκτα και το κύριο αποτέλεσμα είναι να στρέψουν την συνείδηση προς τα μέσα, να αναπτύξουν το πνεύμα της ενδοσκόπησης και να προσανατολίσουν τον άνδρα ή τη γυναίκα στους εσώτερους υποκειμενικούς κόσμους και στα λεπτοφυέστερα πεδία ύπαρξης – συνήθως το αστρικό βασίλειο και σπάνια τον αληθινό πνευματικό κόσμο των ψυχών. Η νοητική φύση σπάνια γίνεται επικλητή και οι διαδικασίες που ακολουθούνται καθιστούν συνήθως αρνητικά και ήρεμα τα εγκεφαλικά κύτταρα, ενώ ο νους παραμένει αδρανής και συχνά μη αφυπνισμένος. Η μόνη περιοχή της συνείδησης που παραμένει συνεπώς ορατή είναι η αστρική. Ο κόσμος των φυσικών και απτών αξιών αποκλείεται· ο νοητικός κόσμος αποκλείεται εξίσου. Σας ζητώ να συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση.

H Κίνηση του Ομίλου της Οξφόρδης έδωσε επίσης μεγάλη έμφαση στην ανάγκη για καθοδήγηση, όμως φαίνεται να μην έχει αποκτήσει πραγματική κατανόηση του θέματος ή να μην έχει δώσει πραγματική προσοχή στην περιεκτική διερεύνηση των εναλλακτικών δυνατοτήτων της φωνής του Θεού. Μυστικιστές όλων των ειδών με μια φυσική προδιάθεση στην ενδοσκοπική, αρνητική ζωή ακούν σήμερα φωνές, παίρνουν καθοδήγηση και υπακούουν σε παρορμήσεις που ισχυρίζονται ότι προέρχονται από τον Θεό. Ομάδες παντού ασχολούνται με το έργο του προσανατολισμού των ανθρώπων στην πνευματική ζωή ή με το έργο της διακρίβωσης του Σχεδίου του Θεού ή της συνεργασίας μαζί του με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Μερικές απ’ αυτές τις ομάδες εργάζονται με νοημοσύνη και είναι μερικές φορές σωστές στις εικασίες και τα εγχειρήματά τους, όμως η πλειονότητά τους είναι εσφαλμένη καθώς έχουν κυρίως αστρική φύση.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι διπλό. Το ένα είναι η ανάπτυξη ενός πνεύματος μεγάλης ελπίδας ανάμεσα στους πνευματικούς εργάτες του κόσμου καθώς σημειώνουν πόσο γοργά η ανθρωπότητα στρέφεται στον κόσμο της ορθής έννοιας, των αληθινών πνευματικών αξιών και των εσωτερικών φαινομένων. Αντιλαμβάνονται ότι παρά τα σφάλματα και τα λάθη η όλη ροπή της φυλετικής συνείδησης σήμερα είναι “προς τα μέσα στο Κέντρο της πνευματικής ζωής και ειρήνης”. Το άλλο αποτέλεσμα ή αναγνώριση είναι ότι στην διάρκεια αυτής της διαδικασίας αναπροσαρμογής στις πιο εκλεπτυσμένες αξίες παρουσιάζονται περίοδοι πραγματικού κινδύνου κι ότι αν δεν υπάρξει μια άμεση κατανόηση των ψυχολογικών συνθηκών και δυνατοτήτων κι αν η νοητικότητα της φυλής δεν εφελκυσθεί στην πλευρά της κατανόησης και της κοινής λογικής, θα πρέπει να περάσουμε από έναν κύκλο βαθιάς ψυχολογικής και φυλετικής διαταραχής πριν το τέλος αυτού του αιώνα.

Δύο παράγοντες σήμερα έχουν, λόγου χάρη, ένα βαθύ ψυχολογικό αποτέλεσμα πάνω στην ανθρωπότητα:

1.     H αβεβαιότητα, ο φόβος και η ανησυχία σε κάθε χώρα επηρεάζουν δυσμενέστατα τις ανθρώπινες μάζες, διεγείροντάς τες αστρικά και – ταυτόχρονα – μειώνοντας την φυσική τους ζωτικότητα.

2.     Η κρούση των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων στους πιο νοήμονες και μυστικιστικά υποκινούμενους ανθρώπους δημιουργεί σοβαρά και πλατιά προβλήματα, συντρίβοντας τους προστατευτικούς αιθερικούς φραγμούς και ανοίγοντας διάπλατα τις θύρες του αστρικού πεδίου. Αυτοί είναι μερικοί κίνδυνοι της πνευματικής διέγερσης.
Έχει λοιπόν πραγματική αξία να μελετήσουμε τις πηγές από τις οποίες μπορεί να προέρχεται ένα μεγάλο μέρος αυτής της λεγόμενης “καθοδήγησης”. Χάρη σαφήνειας κι εντύπωσης προτείνω να απαριθμήσω αυτές τις πηγές πολύ σύντομα και χωρίς εκτενή σχόλια. Αυτό θα δώσει την ευκαιρία στον ειλικρινή και νοήμονα ερευνητή ν’ αντιληφθεί ότι το όλο θέμα είναι εκτενέστερο και πολύ πιο σπουδαίο απ’ ό,τι εικάζεται και μπορεί να οδηγήσει σε πιο προσεκτική ανάλυση των “τύπων καθοδήγησης” και στην κατανόηση των πιθανών καθοδηγητικών πρακτόρων των οποίων μπορεί να πέσει θύμα ο φτωχός και αδαής νεόφυτος:

1.     Καθοδήγηση ή οδηγίες που προέρχονται από τον άνδρα ή τη γυναίκα στο φυσικό πεδίο, στον οποίο προσβλέπει για βοήθεια το καθοδηγούμενο πρόσωπο. Είναι σε μεγάλο βαθμό εγκεφαλική σχέση, ηλεκτρικής φύσης, που εδραιώνεται με συνειδητές επαφές στο φυσικό πεδίο και υποβοηθείται πολύ από το γεγονός ότι ο νεόφυτος γνωρίζει πολύ καλά τι ακριβώς θα έλεγε ο καθοδηγητής του σε κάθε δεδομένη περίσταση.

2.     H ενδοστρεφής στάση του νεόφυτου ή του μυστικιστή φέρνει στην επιφάνεια όλη την υποσυνείδητη “ζωή της επιθυμίας” του. Καθώς έχει μυστικιστική κλίση και πιθανόν ανατείνει κανονικά στο καλό και την ζωή του πνεύματος, αυτή παίρνει την μορφή ορισμένων εφηβικών τάσεων για θρησκευτική δραστηριότητα και πρακτικές. Όμως τις ερμηνεύει με όρους μιας σαφώς εξωτερικής καθοδήγησης και τις διατυπώνει στον εαυτό του με τέτοιο τρόπο που γίνονται για τον ίδιο η Φωνή του Θεού.

3.     H ανάκτηση παλαιών πνευματικών εφέσεων και τάσεων που προέρχονται από μια προηγούμενη ζωή ή ζωές. Αυτές είναι βαθιά κρυμμένες στην φύση του αλλά μπορούν να βγουν στην επιφάνεια μέσω ομαδικής διέγερσης. Έτσι ανακτά πνευματικές στάσεις και επιθυμίες οι οποίες σ’ αυτήν την ζωή δεν έχουν κάνει ως τώρα την εμφάνισή τους. Του φαίνονται τελείως νέες και πρωτοφανείς και τις θεωρεί σαν θείες εντολές που έρχονται από τον Θεό. Ωστόσο ήταν πάντα παρούσες (παρότι λανθάνουσες) στην φύση του και είναι αποτέλεσμα της προαιώνιας ροπής ή τάσης προς την θειότητα που είναι έμφυτη σε κάθε μέλος της ανθρώπινης οικογένειας. Πρόκειται για τον άσωτο υιό που απευθύνεται στον εαυτό του λέγοντας: “Εγερθείς πορεύσομαι” – ένα σημείο που θέτει υπέροχα και με πλήρη σαφήνεια ο Χριστός στην παραβολή.

4.     H καταγραφόμενη “καθοδήγηση” μπορεί επίσης να είναι απλώς μια ευαισθησία σε φωνές και εντολές και καλοπροαίρετες προθέσεις αγαθών ανθρώπων που βρίσκονται στο δρόμο της επιστροφής σε ενσάρκωση. Το πνευματικό δίλημμα της φυλής σήμερα προκαλεί την γοργή επιστροφή πολλών προχωρημένων ψυχών στην ζωή του φυσικού πεδίου. Καθώς αιωρούνται στο μεταίχμιο της εξωτερικής ζωής, περιμένοντας την στιγμή να ξαναγεννηθούν, προσεγγίζονται συχνά υποκειμενικά και ασυνείδητα από ανθρώπινα όντα σε ενσάρκωση, ιδιαίτερα την νύχτα οπότε η συνείδηση βρίσκεται εκτός του φυσικού σώματος. Όσα λένε και διδάσκουν (συχνά καλά, συνήθως αδιάφορα σε ποιότητα και μερικές φορές τελείως αδαή) τα θυμάται ο νεόφυτος στις αφυπνισμένες ώρες της συνείδησης και τα ερμηνεύει σαν την φωνή του Θεού που καθοδηγεί.

5.     H καθοδήγηση μπορεί επίσης να έχει αστρική, συναισθηματική φύση και να είναι αποτέλεσμα επαφών που έκανε ο ζηλωτής (σταθερός στην έφεσή του αλλά αδύναμος στη νοητική του πόλωση) πάνω στο αστρικό πεδίο. Καλύπτουν ένα τόσο ευρύ πεδίο δυνατοτήτων ώστε δεν μου είναι δυνατόν να επεκταθώ σ’ αυτές εδώ. Χρωματίζονται όλες από γοητεία και πολλοί καλοπροαίρετοι αρχηγοί ομάδων και οργανώσεων παίρνουν την έμπνευσή τους απ’ αυτές τις πηγές. Σ’ αυτές δεν υπάρχει αληθινή μόνιμη θεία καθοδήγηση. Μπορεί να είναι τελείως αβλαβείς, συμπαθητικές, ευγενικές και καλοπροαίρετες· μπορεί να τροφοδοτούν την συναισθηματική φύση, να αναπτύσσουν υστερία ή έφεση· μπορεί να αναπτύσσουν τις φιλόδοξες τάσεις του θύματός τους και να το οδηγούν στις παρόδους της πλάνης. Όμως δεν είναι η φωνή του Θεού, ούτε οποιουδήποτε Μέλους της Ιεραρχίας, ούτε έχουν θεία φύση, όπως δεν είναι κατ’ ανάγκη θεία η φωνή οποιουδήποτε δασκάλου στο φυσικό πεδίο.

6.     H αποτυπωνόμενη καθοδήγηση μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα του τηλεπαθητικού συντονισμού του ανθρώπου με την διάνοια ή τις διάνοιες άλλων. Αυτό συμβαίνει συχνά στους πιο νοήμονες τύπους και σ’ όσους έχουν νοητική εστίαση. Είναι μια μορφή άμεσης αλλά ασυνείδητης τηλεπάθειας. Επομένως η καθοδήγηση προέρχεται από άλλες διάνοιες ή από τον εστιασμένο ομαδικό νου κάποιας ομάδας εργατών με τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να έχει μια αντιληπτή ή μη αντιληπτή συγγένεια. Έτσι η παρεχόμενη καθοδήγηση μπορεί να μεταδίδεται συνειδητά ή ασυνείδητα και μπορεί να είναι σε ποιότητα καλή, κακή ή αδιάφορη.

7.     Ο νοητικός κόσμος καθώς και ο αστρικός κόσμος είναι γεμάτοι σκεπτομορφές κι αυτές μπορούν να προσεγγισθούν από τον άνθρωπο και να ερμηνευτούν σαν παρέχουσες καθοδήγηση. Αυτές οι σκεπτομορφές μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά καιρούς από τους Οδηγούς της φυλής για να βοηθήσουν ή να καθοδηγήσουν την ανθρωπότητα. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν από ανεπιθύμητες οντότητες και δυνάμεις. Μπορούν λοιπόν να είναι πολύ χρήσιμες, αλλά όταν ερμηνεύονται από τον άνθρωπο ότι ενσωματώνουν θεία καθοδήγηση κι ότι συνιστούν αλάνθαστο οδηγό (απαιτώντας έτσι κι εφελκύοντας τυφλή και αναντίρρητη αποδοχή) αποβαίνουν απειλή για την ελεύθερη δράση της ψυχής και δεν έχουν καμιά αληθινή αξία.

8.     Καθοδήγηση μπορεί λοιπόν να έλθει από κάθε είδος και τύπο ένσαρκου ή άσαρκου ανθρώπου, που κυμαίνεται σε χαρακτήρα από τον πολύ καλό ως τον πολύ κακό. Μπορεί να περιλαμβάνει την βοήθεια που προσφέρεται από πραγματικούς μυημένους και μύστες, μέσω των εργαζόμενων μαθητών και ζηλωτών τους, στις νοητικές και αστρικές δραστηριότητες των συνήθων νοημόνων ανδρών και γυναικών, συμπεριλαμβανομένου του προσώπου με συναισθηματικό και ιδιοτελή προσανατολισμό. Πρέπει να θυμάστε πως κανένας αληθινός μυημένος ή μαθητής δεν επιδιώκει ποτέ να ελέγξει οποιοδήποτε πρόσωπο ούτε να του υποδείξει υπό μορφή ρητής εντολής οποιαδήποτε πράξη που πρέπει να κάνει. Όμως πολλοί άνθρωποι συντονίζονται με την διδαχή που δίνεται από εξασκημένες διάνοιες σε μαθητές, ή αποτυπώνουν τηλεπαθητικά τις ισχυρές σκεπτομορφές που δημιουργούνται από τους στοχαστές του κόσμου ή τα Μέλη της Ιεραρχίας. Απ’ όπου και οι πολλές παρερμηνείες και οι λεγόμενες καταγραφείσες καθοδηγήσεις. Οι άνθρωποι οικειοποιούνται μερικές φορές εκείνο που προορίζεται για κάποιον όμιλο, ή μια νύξη που δίνει ο Διδάσκαλος σ’ έναν μαθητή.

9.     Καθοδήγηση έρχεται επίσης από την ισχυρή, ολοκληρωμένη προσωπικότητα του ανθρώπου και συχνά αποτυγχάνει να την αναγνωρίσει για ό,τι είναι. H φιλοδοξία, η επιθυμία ή οι αλαζονικές προθέσεις μιας προσωπικότητας μπορούν να κατέλθουν από το νοητικό σώμα και να εντυπωθούν στον εγκέφαλο κι όμως ο άνθρωπος στην εγκεφαλική αυτή συνείδηση μπορεί να θεωρήσει ότι προέρχονται από κάποια εξωτερική πηγή.

Ωστόσο συνεχώς ο φυσικός άνθρωπος ανταποκρίνεται στις εντολές και τις παρωθήσεις της προσωπικότητάς του. Αυτό συμβαίνει συχνά σε τρεις τύπους ανθρώπων:

α.    Σ’ όσους το εγώ ή η προσωπικότητα είναι στην έκτη ακτίνα.

β.     Σ’ όσους αφέθηκαν ανοικτοί στις γοητείες του αστρικού πεδίου δια της υπερδιέγερσης του ηλιακού πλέγματος.

γ.     Σ’ όσους είναι δεκτικοί για τον έναν ή τον άλλο λόγο στην αποχωρούσα Ιχθυακή ενέργεια.

10.    Καθοδήγηση μπορεί να έλθει, όπως ξέρετε καλά, από την ψυχή του ανθρώπου, όταν μέσω διαλογισμού, πειθαρχίας και υπηρεσίας εδραιώσει επαφή κι επομένως υφίσταται ένας άμεσος αγωγός επικοινωνίας από την ψυχή στον εγκέφαλο μέσω του νου. Όταν είναι διαυγής κι άμεση, είναι αληθινή θεία καθοδήγηση κι έρχεται από την εσώτερη θειότητα. Όμως μπορεί να διαστρεβλωθεί και να παρερμηνευθεί αν ο νους δεν είναι αναπτυγμένος, ο χαρακτήρας δεν είναι καθαρμένος κι ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος από τον ακατάλληλο έλεγχο της προσωπικότητας. Ο νους πρέπει να κάνει σωστή εφαρμογή της μεταδοθείσας αλήθειας ή οδηγίας. Όταν υπάρχει αληθινή κι ορθή κατανόηση της εσώτερης θείας φωνής, τότε – και μόνο τότε – έχετε αλάνθαστη καθοδήγηση και η φωνή του εσώτερου Θεού μπορεί τότε να μιλήσει με διαύγεια στο όργανό της, τον άνθρωπο πάνω στο φυσικό πεδίο.

11.    Όταν η τελευταία αυτή μορφή καθοδήγησης εδραιωθεί, σταθεροποιηθεί, γαλουχηθεί, αναπτυχθεί και κατανοηθεί, τότε άλλες μορφές πνευματικής καθοδήγησης καθίστανται δυνατές. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι θα περάσουν ή θα υποβληθούν στο κριτήριο αξιών που συνιστά ο παράγοντας της καθαυτής ψυχής. H επίγνωση της ψυχής είναι μέρος κάθε επίγνωσης. H αναγνώριση της ψυχικής αυτής επίγνωσης είναι ένα βαθμιαίο και προοδευτικό γεγονός όσον αφορά τον άνθρωπο πάνω στο φυσικό πεδίο. Τα εγκεφαλικά κύτταρα πρέπει να αφυπνισθούν βαθμιαία και ν’ αναπτυχθεί η σωστή ερμηνευτική ανταπόκριση. Καθώς, λόγου χάρη, ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση του Σχεδίου του Θεού, μπορεί να θεωρήσει ότι αυτό το Σχέδιο του μεταδίδεται από έναν Διδάσκαλο ή κάποιο Μέλος της Ιεραρχίας· μπορεί να θεωρήσει ότι η γνώση φτάνει σ’ αυτόν μέσω της δικής του απευθείας επαφής με μια σκεπτομορφή του Σχεδίου. Αν κατορθώσει κι ερμηνεύσει αυτήν την γνώση μ’ έναν αληθινά ορθό τρόπο, απλώς επιτυγχάνει ν’ αναγνωρίσει κατ’ ανάγκην εκείνο που η ψυχή του αναπόφευκτα γνωρίζει, επειδή η ψυχή του είναι μια όψη της Παγκόσμιας ψυχής και ακέραιο μέρος της πλανητικής Ιεραρχίας.

Υπάρχουν κι άλλες πηγές καθοδήγησης, έμπνευσης και αποκάλυψης, αλλά για τους ψυχολογικούς σκοπούς της παρούσας μελέτης μας τα παραπάνω αρκούν.

Θα θίξουμε τώρα το θέμα των ονείρων, που προσλαμβάνει τόση σπουδαιότητα στις διάνοιες ορισμένων διακεκριμένων ψυχολόγων και σε ορισμένες σχολές ψυχολογίας. Δεν έχω την πρόθεση να επικρίνω ή να προσβάλω τις θεωρίες τους με οποιοδήποτε τρόπο. Έφθασαν σ’ ένα πολύ σημαντικό κι ενδεικτικό γεγονός – το γεγονός της ενδόμυχης, εσώτερης υποκειμενικής ζωής της ανθρωπότητας, που βασίζεται σε αρχαίες μνήμες, σε τωρινές διδασκαλίες και σε επαφές διαφόρων ειδών. Η αληθινή κατανόηση της ονειρικής ζωής της ανθρωπότητας θα εδραιώσει τρία γεγονότα:

1.     Το γεγονός της μετενσάρκωσης.

2.     Το γεγονός της ύπαρξης κάποιας δραστηριότητας στην διάρκεια του ύπνου ή της ασυνειδησίας.

3.     Το γεγονός της ψυχής ή εκείνου που εμμένει κι έχει συνέχεια.

Τα τρία αυτά γεγονότα παρέχουν μια συγκεκριμένη γραμμή προσέγγισης στα προβλήματα που εξετάζουμε κι αν αναλυθούν, στηρίζουν την θέση των εσωτεριστών.

H προέλευση της λέξης “όνειρο” είναι καθαυτή συζητήσιμη και τίποτε πραγματικά σίγουρο και αποδειγμένο δεν είναι γνωστό. Όμως ό,τι συνάγεται και προτείνεται έχει από μόνο του πραγματική σημασία. Σε μια μεγάλη πρότυπη αυθεντία, το Λεξικό του Ουέμπστερ, δίνονται δύο ετυμολογίες της λέξης. H μια ανάγει την λέξη σε μια Σανσκριτική ρίζα που σημαίνει “βλάπτω ή πληγώνω”· η άλλη την ανάγει σε μια παλιά Αγγλοσαξωνική ρίζα που υποδηλώνει “χαρά ή ευδαιμονία”. Μήπως είναι πιθανό αμφότερες οι ετυμολογίες να περιέχουν κάποια δόση αλήθειας και στην αμοιβαία αναγωγή τους σε κάποια αρχαιότατη προέλευση και ρίζα να ανακαλύψουμε κάποια πραγματική έννοια; Σε κάθε περίπτωση προβάλλουν δύο σκέψεις όταν μελετήσουμε με κατανόηση αυτές τις ετυμολογίες.

H πρώτη είναι ότι τα όνειρα θεωρούνταν αρχικά ανεπιθύμητα, πιθανόν γιατί αποκάλυπταν ή υποδήλωναν στις περισσότερες περιπτώσεις την αστρική ζωή του ονειρευόμενου. Στους Ατλάντειους καιρούς όταν ο άνθρωπος ήταν βασικά αστρικός στην συνείδησή του, η εξωτερική φυσική του συνείδηση ελεγχόταν κυρίως από τα όνειρά του. Στις μέρες εκείνες η καθοδήγηση της καθημερινής ζωής, της θρησκευτικής ζωής και της ψυχολογικής ζωής (όποια κι αν ήταν) θεμελιωνόταν σε μια απωλεσθείσα επιστήμη των ονείρων κι αυτή την απωλεσθείσα επιστήμη ο σύγχρονος ψυχολόγος (όσο κι αν η ιδέα δεν του αρέσει) ανακτά γοργά κι επιδιώκει να ερμηνεύσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι (αν κι όχι κατ’ ανάγκην όλοι) που διαπιστώνουν ότι χρειάζονται την φροντίδα και τις οδηγίες του ψυχολόγου έχουν Ατλάντεια συνείδηση και το γεγονός αυτό προδιαθέτει ασυνείδητα τον ψυχολόγο να δώσει την τωρινή έμφαση στα όνειρα και την ερμηνεία τους.

Ας τονίσω πάλι ότι η αληθινή ψυχολογία θα εμφανισθεί και οι ορθές τεχνικές θα χρησιμοποιηθούν μόνο όταν οι ψυχολόγοι διακριβώσουν (σαν πρώτο και αναγκαίο βήμα) τις ακτίνες, τις αστρολογικές επιπτώσεις και τον τύπο συνείδησης (Άρειο ή Ατλάντειο) του ασθενή.

Όμως με την πάροδο του χρόνου τα όνειρα των πιο νοήμονων διανοιών απέκτησαν μια αυξανόμενα προοδευτική, ιδεαλιστική φύση· καθώς ανέβαιναν στην επιφάνεια κι έρχονταν στην μνήμη και καταγράφονταν, άρχιζαν να ελέγχουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο έτσι ώστε η Αγγλοσαξωνική έμφαση στην χαρά και την ευδαιμονία κατέληξε τελικά να περιγράφει πολλά από τα λεγόμενα όνειρα. Έχουμε τότε την εμφάνιση των ουτοπιών, των φαντασιώσεων, των ιδεαλιστικών παρουσιάσεων μιας μελλοντικής ομορφιάς και χαράς, που διακρίνουν την ζωή της σκέψης του προχωρημένου ανθρώπινου όντος και βρίσκουν την έκφρασή τους σε διατυπωμένες (αλλά ακόμη ανεκπλήρωτες) ελπίδες όπως η Πολιτεία του Πλάτωνα, ο Ανακτηθείς Παράδεισος του Μίλτωνα και οι καλύτερες ουτοπικές, ιδεαλιστικές, δημιουργικές παραγωγές των Δυτικών ποιητών και συγγραφέων μας. Έτσι η Δύση και η Ανατολή μαζί παρουσιάζουν μια θεωρία των ονείρων – κατώτερης αστρικής ή ανώτερης ενορατικής φύσης – που συνιστά μια πλήρη εικόνα της ζωής της επιθυμίας της φυλής. Κυμαίνονται από τις βρώμικες ιδέες και τον ζωώδη ρύπο που κατά καιρούς ανασύρουν οι ψυχολόγοι από τους ασθενείς τους (αποκαλύπτοντας έτσι μια ζωή επιθυμίας και μια αστρική συνείδηση πολύ χαμηλής τάξεως) μέχρι τα ιδεαλιστικά σχήματα και τους προσεκτικά σχεδιασμένους παραδείσους και κοσμικές τάξεις των ανώτερων τύπων ζηλωτών. Όλα όμως ανάγονται στο βασίλειο των Ονείρων. Αυτό αληθεύει είτε τα όνειρα συνδέονται με καταπιεσμένο σεξ είτε με ανεκπλήρωτο ιδεαλισμό· όλα υποδεικνύουν μια παρόρμηση, μια ισχυρή παρόρμηση για ιδιοτελή ικανοποίηση ή για ομαδική βελτίωση κι ομαδική ευημερία.

Τα όνειρα αυτά μπορεί να ενσωματώνουν αρχαίες αστρικές πλάνες και γοητείες, ισχυρές και δυνατές λόγω της αρχαίας προέλευσης και της φυλετικής επιθυμίας, ή μπορεί να ενσωματώνουν την ευαίσθητη ανταπόκριση της προηγμένης ανθρωπότητας σε συστήματα και κανόνες ύπαρξης που αιωρούνται στο μεταίχμιο της εκδήλωσης, αναμένοντας μελλοντική καταστάλαξη κι έκφραση.

Αυτό θα σας δείξει πόσο απέραντο είναι το θέμα, αφού δεν περιλαμβάνει μόνο τις περασμένες αστρικές συνήθειες της φυλής, οι οποίες – όταν δοθούν ορισμένες παθολογικές συνθήκες ή υποδαυλισθούν από πιεστικές απογοητεύσεις – είναι έτοιμες να εκδηλωθούν, αλλά περιλαμβάνει επίσης την ικανότητα του πνευματικά σκεπτόμενου ζηλωτή στον σημερινό κόσμο να αγγίζει τα αποσκοπούμενα για την φυλή σχέδια κι έτσι να τα βλέπει σαν επιθυμητές δυνατότητες.

Έχοντας δείξει έτσι την προοπτική του θέματός μας, θα ήθελα να τονίσω ότι επιδιώκω στον περιορισμένο χώρο που έχω στην διάθεσή μου να κάνω μόνο δύο πράγματα:

1.     Να θίξω σύντομα τις συνθήκες που υποδαυλίζουν τα όνειρα.

2.     Να υποδείξω τις πηγές από τις οποίες έρχονται τα όνειρα και τι τα προκαλεί.

Δεν αναμένω ότι ο μέσος ψυχολόγος θα αποδεχθεί αυτές τις θεωρίες, αλλά μπορεί να υπάρχουν κάπου εκείνες οι διάνοιες που θα είναι αρκετά ανοικτές για να δεχθούν μερικές από τις εισηγήσεις κι έτσι να ωφεληθούν οι ίδιοι και βέβαια να ωφελήσουν τους ασθενείς τους.

Το κύριο αίτιο μιας βασανιστικής ονειρικής ζωής είναι σε κάθε περίπτωση η αποτυχία ή η ανικανότητα της ψυχής να επιβάλει τις επιθυμίες και τα σχέδια της πάνω στο όργανό της, τον άνθρωπο. Οι αποτυχίες αυτές υποδιαιρούνται σε τρεις κατηγορίες:

1.     Αποτυχία στο σεξ. Αυτός ο τύπος αποτυχίας οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά στο μέσο πρόσωπο, σε υπερέμφαση του γεγονότος του σεξ, σε ανεξέλεγκτη σεξουαλική ζωή της σκέψης, σε σεξουαλικές ζηλοτυπίες (συχνά μη αναγνωριζόμενες) και σε φυσική υπανάπτυξη.

2.     Αποτυχία στην φιλοδοξία. Αυτή κατακρατεί τα εφόδια της ζωής, προκαλεί συνεχή εσώτερη δυσφορία, οδηγεί σε φθόνο, μίσος, πικρία, έντονη αντιπάθεια των επιτυχημένων και προκαλεί ανωμαλίες πολλών ειδών.

3.     Αποτυχία στην αγάπη. Αυτή θα κατατασσόταν ίσως στην αποτυχία του σεξ από το μέσο ψυχολόγο, αλλά δεν αντιμετωπίζεται έτσι από τον εσωτεριστή. Μπορεί να υπάρχει πλήρης σεξουαλική ικανοποίηση ή πλήρης ελευθερία από το άδραγμά του κι όμως η εξωστρεφής μαγνητική αγαπητική φύση του υποκειμένου να συναντά μόνο απογοήτευση κι έλλειψη ανταπόκρισης.

Όταν υπάρχουν οι τρεις αυτοί τύποι αποτυχίας, θα έχετε συχνά μια ζωηρή, αρρωστημένη ονειρική ζωή, φυσικά μειονεκτήματα πολλών ειδών και μια σταθερά βαθύτερη δυστυχία.

Θα σημειώσετε ότι όλες αυτές οι αποτυχίες, όπως πρέπει να αναμένεται, είναι απλώς εκφράσεις αποτυχημένης επιθυμίας και στο ιδιαίτερο αυτό πεδίο (που συνδέεται με την Ατλάντεια συνείδηση) βρίσκεται πρωτίστως και αναγκαστικά το έργο του σύγχρονου ψυχολόγου. Σε μια προσπάθεια να οδηγήσει τον ασθενή στην κατανόηση της δυσχέρειάς του και σύμφωνα με ό,τι συνιστά την γραμμή της ελάχιστης αντίστασης, ο ψυχολόγος επιχειρεί να ανακουφίσει την κατάσταση, διδάσκοντάς τον να εφελκύει και να φέρνει στην επιφάνεια της συνείδησής του λησμονημένα επεισόδια και την ονειρική του ζωή.

Μερικές φορές λησμονούνται δύο σημαντικά γεγονότα κι έτσι αποτελούν μια καρποφόρο πηγή της συχνής αποτυχίας να δοθεί ανακούφιση.

Πρώτο, καθώς ο ασθενής κατέρχεται στα βάθη της ονειρικής του ζωής, θα φέρει στην επιφάνεια όχι μόνο εκείνα τα πράγματα που είναι δυσάρεστα στην άδηλη “ζωή της επιθυμίας” του, αλλά κι εκείνα που υπήρχαν σε προηγούμενες ζωές. Εισχωρεί σ’ ένα πολύ αρχαίο αστρικό παρελθόν. Όχι μόνο συμβαίνει αυτό, αλλά επίσης – δια της ανοικτής θύρας στην δική του αστρική ζωή – μπορεί να αγγίξει ή να συντονισθεί με την αστρική ζωή της φυλής. Τότε καταφέρνει να προκαλέσει την ανάδυση του φυλετικού κακού το οποίο μπορεί να μην έχει καμιά απολύτως προσωπική σχέση μαζί του. Είναι σαφώς επικίνδυνο να κάνει κάτι τέτοιο, αφού μπορεί να αποδειχθεί ισχυρότερο από την τωρινή ικανότητα του ανθρώπου να το χειρισθεί.

Δεύτερο, στην επιθυμία του να απελευθερωθεί από τα πράγματα μέσα του που προκαλούν διαταραχές, στην επιθυμία του να ευχαριστήσει τον ψυχολόγο (η οποία ενθαρρύνεται από μερικούς με την μέθοδο της “μεταβίβασης”) και στην επιθυμία του να παρουσιάσει αυτό που πιστεύει ότι ο ψυχολόγος θέλει να παρουσιάσει, αντλεί συχνά από την προσωπική του φαντασία, την συλλογική φαντασία ή συντονίζεται τηλεπαθητικά με την φαντασία εκείνου που επιδιώκει να τον περιθάλψει και να τον βοηθήσει. Παρουσιάζει συνεπώς κάτι που βασικά είναι αναληθές και παραπλανητικό. Τα δύο αυτά σημεία απαιτούν μεγάλη προσοχή και ο ασθενής πρέπει να προστατεύεται από τον εαυτό του, από την περιβάλλουσα φυλετική ζωή της σκέψης κι επίσης από τον ψυχολόγο του οποίου επιζητεί την βοήθεια. Κάτι δύσκολο να γίνει, έτσι δεν είναι;

Θα ήθελα στο σημείο αυτό να κάνω μια παρεμβολή που νιώθω ότι είναι αναγκαία και υπαινικτική. Υπάρχουν τρεις κύριοι τρόποι με τους οποίους ένα πρόσωπο που ζητά ψυχολογική αρωγή μπορεί να βοηθηθεί κι αυτό αληθεύει για όλους τους τύπους και τις περιπτώσεις.

Υπάρχει πρώτα απ’ όλα η μέθοδος που αναφέραμε. Η μέθοδος αυτή ανασκαλεύει το παρελθόν του ασθενή· επιδιώκει να ξεθάψει τις βασικές καθοριστικές συνθήκες που κρύβονται στα γεγονότα της παιδικής ή βρεφικής ηλικίας. Αυτά τα ανακαλυφθέντα γεγονότα, όπως πιστεύεται, έδωσαν μια λανθασμένη διεύθυνση ή ροπή στην επιθυμητική φύση ή τη ζωή της σκέψης· εγκαινίασαν τα προδιαθέτοντα σπερματικά συμπλέγματα κι επομένως συνιστούν την πηγή της όλης δυσχέρειας. H μέθοδος αυτή (ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνεται ο ψυχολόγος) μπορεί να οδηγήσει σε περασμένες ζωές κι έτσι ν’ ανοίξει θύρες που θα ήταν καλό να μείνουν κλειστές μέχρις ν’ ανοίξουν με μεγαλύτερη ασφάλεια.

H δεύτερη μέθοδος που συνδυάζεται μερικές φορές με την προηγούμενη είναι να γεμίσουμε το παρόν με μια εποικοδομητική δημιουργική απασχόληση κι έτσι να διώξουμε τα ανεπιθύμητα στοιχεία της ζωής μέσω της δυναμικής εξωστικής ισχύος νέων και μεγάλων ενδιαφερόντων που απορροφούν την προσοχή. Θα ήθελα να υποδείξω πως η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να εφαρμοσθεί με μεγαλύτερη ασφάλεια αν η υποκειμενική ονειρική ζωή και οι κρυμμένες δυσχέρειες δεν αποτελούσαν αντικείμενο θεραπείας – τουλάχιστον προσωρινά. H μέθοδος αυτή (για το μέσο κοινό πρόσωπο που είναι καθαρά Ατλάντειο στην συνείδηση, αλλά μόλις αρχίζει ν’ αναπτύσσει νοητική δραστηριότητα) είναι συνήθως ένας υγιής και ασφαλής τρόπος εργασίας, αρκεί ο ψυχολόγος να μπορέσει να κερδίσει την κατανοούσα συνεργασία του ενδιαφερόμενου προσώπου.

H τρίτη μέθοδος που έχει την έγκριση της Ιεραρχίας και είναι εκείνη που χρησιμοποιούν τα μέλη της στο έργο Τους, είναι να εισάγουν συνειδητά την δύναμη της ψυχής. H δύναμη αυτή διαχύνεται τότε στην ζωή της προσωπικότητας, τους φορείς και την συνείδηση κι έτσι καθαρίζει κι εξαγνίζει όλες τις όψεις της κατώτερης φύσης. Θα σας είναι όμως φανερό πως η μέθοδος αυτή είναι χρήσιμη μόνο για όσους έχουν φτάσει εκείνο το σημείο της ανέλιξής τους (και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι σήμερα) όπου ο νους μπορεί να προσεγγισθεί και να εκγυμνασθεί και συνεπώς η ψυχή μπορεί να εντυπώσει τον εγκέφαλο μέσω του νου.

Αν μελετήσετε τις τρεις αυτές μεθόδους, μπορείτε να φτάσετε σε κάποια κατανόηση των τριών συστημάτων τα οποία οι ψυχολόγοι μπορούν να επεξεργασθούν και να αναπτύξουν για να χειρισθούν τους τρεις τύπους της σύγχρονης συνείδησης – την Λεμούρεια που είναι η κατώτερη που συναντάται αυτήν την στιγμή στον πλανήτη μας·την Ατλάντεια που είναι η συνηθέστερη που συναντάμε σήμερα και την Άρεια που αναπτύσσεται και ανελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα. Προς το παρόν οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν τον κατώτατο τύπο αρωγής για όλες τις ομάδες και καταστάσεις συνείδησης. Αυτό δεν φαίνεται συνετό, έτσι δεν είναι;

Εγείρεται τώρα το ερώτημα ως προς την πηγή των ονείρων.

Παρόμοια, όπως σ’ εκείνες τις περιπτώσεις που εξετάσαμε σε σχέση με τις πηγές της καθοδήγησης, απλώς θ’ απαριθμήσω τις πηγές αυτές και θα αφήσω τον σπουδαστή της ψυχολογίας να κάνει επαρκή εφαρμογή των πληροφοριών όταν αντιμετωπίσει κάποιο ονειρικό πρόβλημα.

Οι πηγές αυτές είναι περίπου δέκα σε αριθμό και μπορούν ν’ απαριθμηθούν ως εξής:

1. Όνειρα που βασίζονται σε εγκεφαλική δραστηριότητα. Στις περιπτώσεις αυτές το υποκείμενο κοιμάται πολύ ελαφρά. Ποτέ δεν αφήνει πραγματικά το σώμα του και το νήμα της συνείδησης δεν αποσύρεται πλήρως, όπως γίνεται στον βαθύ ύπνο ή στην αναισθησία. Παραμένει συνεπώς στενά ταυτισμένο με το σώμα του κι εξαιτίας της μερικής απόσυρσης του νήματος της συνείδησης, η κατάστασή του μοιάζει περισσότερο με μια ναρκωμένη, μουδιασμένη αυτεπίγνωση παρά με πραγματικό ύπνο. Η κατάσταση αυτή μπορεί να διαρκέσει ολόκληρη την νύχτα ή την περίοδο του ύπνου, αλλά συνήθως απαντάται μόνο στις δύο πρώτες ώρες του ύπνου και περίπου μία ώρα πριν την επάνοδο σε πλήρη αφυπνισμένη συνείδηση. Τα προβλήματα, οι ανησυχίες, οι ευχαριστήσεις, οι μέριμνες κ.λπ. των ωρών της αφύπνισης ερεθίζουν ακόμη τα εγκεφαλικά κύτταρα, αλλά η αναγνώριση και η ερμηνεία των ασαφών και ταραγμένων αυτών εντυπώσεων είναι αβέβαιη κι έχει συγκεχυμένη φύση. Καμιά απολύτως σημασία δε χρειάζεται να δοθεί σ’ αυτού του τύπου τα όνειρα. Υποδηλώνουν φυσική νευρικότητα και περιορισμένη ικανότητα για ύπνο αλλά δεν έχουν καμιά βαθιά ψυχολογική σημασία ή πνευματική έννοια. Τα όνειρα αυτά είναι τα πιο κοινά αυτή την εποχή, λόγω της επικράτησης της Ατλάντειας συνείδησης και της υπερέντασης με την οποία ζουν σήμερα οι άνθρωποι. Είναι εύκολο να δώσουμε αδικαιολόγητη σημασία στις αχαλίνωτες και ηλίθιες ή μπερδεμένες ιδιοτροπίες ενός ανήσυχου εγκεφάλου, ενώ το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος δεν κοιμάται αρκετά βαθιά.

H προσπάθεια να κάνουμε τους ανθρώπους να ονειρεύονται και να τους εξασκούμε να ανακτούν την ονειρική τους ζωή όταν φυσιολογικά κοιμούνται καλά και πέφτουν εύκολα σε βαθύ και χωρίς όνειρα ύπνο, δεν είναι καλή. H εφέλκυση της ονειρικής ζωής, όπως γίνεται με τις μεθόδους ορισμένων σχολών ψυχολογίας, πρέπει να προκαλείται βίαια (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τέτοια λέξη σ’ αυτή την περίπτωση) μόνο με απόφαση της θέλησης στα τελευταία στάδια της Ατραπού. Αν γίνει νωρίτερα, δημιουργείται συχνά ένα είδος συνέχειας της συνείδησης η οποία προσθέτει τις περιπλοκές του αστρικού πεδίου σ’ εκείνες της καθημερινής ζωής στο φυσικό πεδίο· λίγοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να χειρίζονται και τις δύο κι όταν επιμείνουμε στην προσπάθεια να εφελκύσουμε την ονειρική ζωή, τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν αναπαύονται και τείνουν να εμφανίζονται μορφές αϋπνίας. H φύση θέλει όλες τις μορφές να “κοιμούνται” κατά καιρούς.Ερχόμαστε τώρα σε δύο μορφές ονείρων που σχετίζονται με την αστρική ή συναισθηματική φύση κι έχουν μεγάλη συχνότητα.

2. Όνειρα ανάμνησης. Είναι όνειρα που αποτελούν ανάκτηση των εικόνων και ήχων που παρατηρήθηκαν τις ώρες του ύπνου στο αστρικό πεδίο. Σ’ αυτό το πεδίο βρίσκεται συνήθως ο άνθρωπος όταν το νήμα της συνείδησης χωριστεί από το σώμα. Στην περίπτωση αυτή ο άνθρωπος είτε συμμετέχει σε ορισμένες δραστηριότητες, είτε βρίσκεται στη θέση του θεατή που βλέπει πραγματικές σκηνές, πράξεις, άτομα κ.λπ., όπως ακριβώς μπορεί να τις δει κάθε πρόσωπο καθώς βαδίζει σ’ ένα δρόμο κάποιας μεγαλούπολης ή καθώς κοιτά από το παράθυρο κάποιο τοπίο. Αυτές οι εικόνες και οι ήχοι εξαρτώνται συχνά από τη ζωή της επιθυμίας και τις προκαταλήψεις του υποκειμένου, από τις συμπάθειες και τις αντιπάθειές του και τις επιθυμίες και τις αναγνωρισμένες προτιμήσεις του. Θα αναζητά και συχνά θα βρίσκει εκείνους που αγαπά· μερικές φορές θα ψάχνει και θα βρίσκει εκείνους που ζητά να βλάψει και θα βρίσκει την ευκαιρία να πληγώσει εκείνους που μισεί· θα ευνοείται συμμετέχοντας στην εκπλήρωση όσων επιθυμεί, κάτι που είναι πάντα φαντασιακά εφικτό στο αστρικό πεδίο. Τέτοιες επιθυμίες μπορεί να κυμαίνονται από τον πόθο για σεξουαλική ικανοποίηση μέχρι την λαχτάρα του πνευματικά σκεπτόμενου ζηλωτή να δει το Διδάσκαλο, τον Χριστό ή τον Bούδδα. Σκεπτομορφές που δημιουργούνται από παρόμοιες επιθυμίες του πλήθους, θα βρεθεί ότι ικανοποιούν τους πόθους του και – με την επάνοδο στο σώμα του το πρωί – μεταφέρει μαζί του την ανάμνηση αυτής της ικανοποίησης με την μορφή ενός ονείρου. Τα όνειρα αυτά που σχετίζονται με αστρικές ικανοποιήσεις, έχουν όλα την φύση γοητείας ή πλάνης· αυτοπροκαλούνται και αυτοσχετίζονται· φανερώνουν όμως πραγματική εμπειρία, έστω κι αν η εκπλήρωση είναι αστρική και μπορούν να έχουν αξία για τον ενδιαφερόμενο ψυχολόγο στο βαθμό που υποδεικνύουν τις ροπές του χαρακτήρα του ασθενή. Ωστόσο μπορεί να υπάρξει ένα πρόβλημα. Αυτές οι σκεπτομορφές (στις οποίες ο άνθρωπος ανταποκρίθηκε και στις οποίες βρήκε μια φαντασιακή ικανοποίηση) ενσωματώνουν την έκφραση της ζωής της επιθυμίας της φυλής και συνεπώς υπάρχουν στο αστρικό πεδίο για να τις βλέπουν όλοι. Πολλά άτομα τις βλέπουν και τις προσεγγίζουν και ταυτίζονται μαζί τους καθώς επανέρχονται στην αφυπνισμένη συνείδηση. Στην πραγματικότητα όμως δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να καταγράψουν αυτές τις σκεπτομορφές με τον ίδιο τρόπο που κάποιος καταγράφει το περιεχόμενο μιας βιτρίνας καταστήματος καθώς περνά από εκεί. Ένας τρομακτικός κλονισμός μπορεί, για παράδειγμα, να κάνει ένα πρόσωπο ν’ αφηγηθεί τελείως αθώα ένα όνειρο το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η καταγραφή μιας εικόνας ή μιας εμπειρίας που είχε στις ώρες του ύπνου, αλλά με την οποία ο άνθρωπος δεν έχει καμιά πραγματική σχέση. Την εμπειρία αυτή την αφηγείται με δυσφορία και αποτροπιασμό· λέει με μεγάλη συγκίνηση την εμπειρία στον ψυχολόγο και συχνά δέχεται μια ερμηνεία που του αποκαλύπτει τα βάθη του κακού το οποίο μαρτυρούν προφανώς οι απραγματοποίητες επιθυμίες του. Οι ανέκφραστοι πόθοι του “βγαίνουν στην επιφάνεια” από τον ψυχολόγο. Του λένε ότι αυτοί οι πόθοι, όταν αντιμετωπισθούν, θα φύγουν και θα νικηθεί τότε το φάντασμα της νοητικής και ψυχολογικής του ανωμαλίας. Εκτός αν ο ψυχολόγος είναι πραγματικά φωτισμένος, το υποκείμενο της μέριμνάς του φορτώνεται με μια εμπειρία που ποτέ δεν ήταν δική του αλλά μόνο την παρακολούθησε. Το δίνω σαν παράδειγμα που συμβαίνει συχνά κι έχει πολύ βλαβερές συνέπειες. Μέχρι οι ψυχολόγοι να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα της ζωής της ανθρωπότητας όταν είναι χωρισμένη από το φυσικό σώμα την νύχτα, τέτοια λάθη θα συμβαίνουν συχνότερα. Οι συνέπειες είναι φανερές.

3. Όνειρα που είναι αναμνήσεις αληθινής δραστηριότητας. Τα όνειρα αυτά είναι καταγραφές αληθινών δραστηριοτήτων. Δεν είναι κάτι που το υποκείμενο απλώς παρακολούθησε, κατέγραψε κι αφηγήθηκε.

Μόλις ένα πρόσωπο φτάσει:

α. Σε μια κατάσταση πραγματικής ολοκλήρωσης του αστρικού σώματος και του ζωτικού ή αιθερικού σώματος συν το φυσικό σώμα, τότε οι τρεις αυτές όψεις λειτουργούν αρμονικά.

β.     Στην ικανότητα να αναπτύσσει μεθοδική δραστηριότητα την νύχτα ή τις ώρες του ύπνου. Τότε ο άνθρωπος μπορεί να εντυπώνει στον φυσικό εγκέφαλο την γνώση αυτών των δραστηριοτήτων κι επιστρέφοντας στην αφυπνισμένη συνείδηση να την βάζει σε πραγματική χρήση με το φυσικό σώμα.

Τότε τα όνειρα του ανθρώπου θα είναι στην πραγματικότητα, λίγο ή πολύ, η αφήγηση της συνέχειας των δραστηριοτήτων της ημέρας, όπως διεξήχθησαν στο αστρικό πεδίο. Θα είναι απλώς η αποτύπωση που καταγράφηκε στον φυσικό εγκέφαλο, των πράξεων και συναισθημάτων του, των σκοπών και προθέσεών του και των αναγνωρισμένων εμπειριών του. Είναι τόσο πραγματικά και αληθινά όσο κι εκείνα που αποτυπώθηκαν στον εγκέφαλο στην διάρκεια των ωρών της αφύπνισης. Ωστόσο στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι μόνο μερικές καταγραφές με ανάμεικτη φύση, αφού οι γοητείες, οι πλάνες και οι αντιλήψεις των πράξεων των άλλων (όπως αναφέρονται στην δεύτερη κατηγορία ονείρων παραπάνω) θα έχουν ακόμη κάποιο αποτέλεσμα. Αυτή η κατάσταση της ανάμεικτης καταγραφής, των εσφαλμένων ταυτίσεων κ.λπ. οδηγεί σε πολλές δυσκολίες. Ο ψυχολόγος πρέπει να λάβει υπόψη:

α. Την ηλικία ή την ψυχική εμπειρία του ασθενή. Πρέπει να προσδιορίσει κατά πόσο το αφηγούμενο όνειρο είναι μια απατηλή συμμετοχή, μια παρατηρηθείσα ή καταγραφείσα δραστηριότητα, ή ένα πραγματικό και αληθινό συμβάν στην εμπειρία του ανθρώπου στην διάρκεια των ωρών του ύπνου.

β.     Την ικανότητα του υποκειμένου να μεταφέρει σωστά την αφηγούμενη εμπειρία. H ικανότητα αυτή εξαρτάται από την προ-εδραιωθείσα συνέχεια της συνείδησης, έτσι ώστε την στιγμή της επιστροφής ο εγκέφαλος του ενεχόμενου ανθρώπου να εντυπώνεται εύκολα με την εμπειρία του αληθινού ανθρώπου όταν βρισκόταν έξω από το σώμα.

γ.     Την ελευθερία του ασθενή από την επιθυμία να κάνει εντύπωση στον ψυχολόγο, την έμφυτη φιλαλήθειά του, τον έλεγχο που έχει στην φαντασία του και την δύναμή του για λεκτική έκφραση.

Όσον αφορά τους προχωρημένους ζηλωτές και μαθητές, έχουμε μια κάπως διαφορετική κατάσταση. H εκδηλωθείσα ολοκλήρωση έχει περιλάβει το νου και περιλαμβάνει επίσης την ψυχή. H δραστηριότητα που αποτύπωσε, κατέγραψε και αφηγήθηκε, είναι εκείνη ενός υπηρέτη στο αστρικό πεδίο. Οι δραστηριότητες που ενδιαφέρουν έναν παγκόσμιο υπηρέτη έχουν λοιπόν τελείως διαφορετική φύση από εκείνες που βίωνε κι αφηγείτο νωρίτερα. Αναφέρονται σε έργα που σχετίζονται με άλλους ανθρώπους, στην εκπλήρωση καθηκόντων που περιλαμβάνουν άλλους ανθρώπους, στην διδασκαλία ομάδων παρά ατόμων κ.λπ. Οι διαφορές αυτές, όταν μελετηθούν προσεκτικά, θα αναγνωρίζονται από τον ψυχολόγο του μέλλοντος (που αναγκαστικά θα είναι κι εσωτεριστής) σαν πολύ αποκαλυπτικές επειδή θα υποδεικνύουν μ’ έναν ενδιαφέροντα τρόπο την πνευματική περιωπή και την ιεραρχική σχέση του ασθενή.

4. Όνειρα που έχουν νοητική φύση. Αυτά έχουν την προέλευσή τους στο νοητικό πεδίο και προϋποθέτουν μια συνείδηση που αρχίζει τουλάχιστον να γίνεται πιο ευαίσθητη νοητικά. Σε κάθε περίπτωση δεν αποτυπώνονται στην αφυπνισμένη εγκεφαλική συνείδηση μέχρι να υπάρξει κάποιο μέτρο νοητικού ελέγχου. Θα πρόσθετα σ’ αυτό το σημείο ότι μια από τις κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ψυχολόγος, καθώς επιχειρεί να ερμηνεύσει την ονειρική ζωή του ασθενή του, δεν βασίζεται μόνο στην ανικανότητά του να “τοποθετήσει” εσωτερικά τον ασθενή του ως προς τον ακτινικό τύπο, την εξελικτική περιωπή, τις αστρολογικές ενδείξεις και τα έμφυτα χαρακτηριστικά, αλλά αντιμετωπίζει επίσης την ανικανότητα του ασθενή να αφηγηθεί σωστά το όνειρό του. Αυτό που παρουσιάζεται στον ψυχολόγο είναι μια συγκεχυμένη κι ευφάνταστη περιγραφή των εγκεφαλικών αντιδράσεων, των αστρικών φαινομένων κι επίσης (όταν υπάρχει κάποιος βαθμός διανοητικής ευστάθειας) μερικών νοητικών φαινομένων. Όμως δεν υπάρχει ικανότητα διαφοροποίησης. H σύγχυση αυτή οφείλεται στην έλλειψη ευθυγράμμισης και αληθινής νοητικής σχέσης ανάμεσα στο νου και τον εγκέφαλο. Συχνά λοιπόν πρόκειται για μια περίπτωση “τυφλού οδηγού τυφλών”.

Τα όνειρα με νοητική προέλευση είναι βασικά τριών ειδών:

α. Εκείνα τα όνειρα που βασίζονται στην επαφή με τον κόσμο των σκεπτομορφών. Αυτός περιλαμβάνει ένα απέραντο βασίλειο αρχαίων σκεπτομορφών, σύγχρονων σκεπτομορφών κι εκείνων των σκεπτομορφών που είναι νεφελώδεις και προβάλλουν τώρα. Έχουν καθαρά ανθρώπινη προέλευση και είναι σαφώς μέρος της Μεγάλης Πλάνης. Αποτελούν στις πιο πολλές περιπτώσεις την προσπάθεια του ανθρώπου να ερμηνεύσει την ζωή και το νόημά της ανά τους αιώνες. Σμίγουν με την ψυχή της γοητείας που έχει αστρική φύση. Θα σας είναι φανερό πως αυτές οι σκεπτομορφές περιλαμβάνουν κάθε πιθανό θέμα. Δεν ενσωματώνουν την ζωή της επιθυμίας της φυλής, αλλά αφορούν τις σκέψεις των ανθρώπων για τις ιδέες και τα ιδεώδη τα οποία – ανά τους αιώνες – έλεγξαν την ανθρώπινη ζωή και συνεπώς αποτελούν την βάση όλης της ιστορίας.

β.     Εκείνα τα όνειρα που έχουν γεωμετρική φύση και στα οποία το υποκείμενο αποκτά επίγνωση των βασικών εκείνων προτύπων, μορφών και συμβόλων που είναι οι κυανοτυπίες των αρχετύπων τα οποία καθορίζουν την εξελικτική διαδικασία κι επιφέρουν τελικά την υλοποίηση του Σχεδίου του Θεού. Είναι επίσης τα μεγάλα σύμβολα της ανελισσόμενης συνείδησης του ανθρώπου. Για παράδειγμα, η αναγνώριση του σημείου, της γραμμής, του τριγώνου, του τετραγώνου, του Σταυρού, του πενταγώνου και παρόμοιων συμβόλων είναι απλώς η αναγνώριση μιας σύνδεσης και μιας θεμελίωσης σε ορισμένες γραμμές δύναμης οι οποίες μέχρι σήμερα καθόρισαν την εξελικτική διαδικασία. Υπάρχουν επτά τέτοιες μορφές που εξελίχθηκαν και αναγνωρίσθηκαν σε κάθε φυλή και για τους τωρινούς μας σκοπούς υπάρχουν συνεπώς είκοσι ένα βασικά σύμβολα τα οποία σε γεωμετρική μορφή ενσωματώνουν τις έννοιες που καθορίζουν τον Λεμούρειο, τον Ατλάντειο και τον Άρειο πολιτισμό. Έχει ενδιαφέρον ν’ αντιληφθούμε ότι υπάρχουν άλλα δεκατέσσερα που θα έλθουν. Τα σύμβολα που ήδη ανελίχθηκαν είναι βαθιά χαραγμένα στην ανθρώπινη συνείδηση και οδηγούν, λόγου χάρη, στην συνεχή χρήση του σταυρού στις πολλές και ποικίλες μορφές του. Δύο σύμβολα παίρνουν αυτήν την εποχή μορφή σαν βάση του επερχόμενου πολιτισμού. Είναι ο λωτός και ο φλεγόμενος πυρσός. Απ’ όπου και η συχνή εμφάνιση αυτών των δύο στην ζωή του διαλογισμού και την ονειρική ζωή των ζηλωτών του κόσμου.

γ.     Εκείνα τα όνειρα που είναι συμβολικές παρουσιάσεις της διδασκαλίας που έλαβαν στις ώρες του ύπνου οι ζηλωτές και μαθητές στην Αίθουσα της Μάθησης στο ανώτατο επίπεδο του αστρικού πεδίου και στην Αίθουσα της Σοφίας στο νοητικό πεδίο. Στην πρώτη Αίθουσα βρίσκεται ό,τι καλύτερο έμαθε ήδη η φυλή δια της Ατλάντειας εμπειρίας της και στον κόσμο της γοητείας. Μέσω αυτών μπορεί ν’ αναπτυχθεί η συνετή επιλογή. H Αίθουσα της Σοφίας ενσωματώνει την διδασκαλία που θ’ αναπτύξουν και θ’ ανελίξουν οι δύο ερχόμενες φυλές κι έτσι εκγυμνάζει τον μαθητή και τον μυημένο.

Δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο από το να υποδείξω έτσι την φύση των τριών αυτών βασικών νοητικών εμπειριών που υπεισέρχονται στην ονειρική ζωή του ανθρώπου στο φυσικό πεδίο. Σ’ αυτές δίνεται έκφραση απ’ αυτόν με την μορφή αφηγούμενων ονείρων, δημιουργικής εργασίας και έκφρασης των ιδεωδών που δομούν την ανθρώπινη συνείδηση.

5. Όνειρα που είναι αποτυπώσεις του έργου που έγινε. Την δραστηριότητα αυτήν την διεξάγει ο ζηλωτής την νύχτα κι όταν λείπει από το σώμα και διεξάγεται:

α.    Στη μεθόριο μεταξύ αστρικού πεδίου και φυσικού πεδίου.

β.     Στη λεγόμενη “χώρα του έαρος” όπου επικεντρώνεται ολόκληρη η ζωή της επιθυμίας της φυλής κι όπου παίρνει μορφή κάθε φυλετική επιθυμία.

γ.     Στον κόσμο της γοητείας που είναι μέρος του αστρικού πεδίου το οποίο ενσωματώνει το αρχαίο παρελθόν που γονιμοποιεί την επιθυμητική ζωή του παρόντος και υποδεικνύει την φύση της επιθυμητικής ζωής του άμεσου μέλλοντος.

Αυτές οι φάσεις και σφαίρες δραστηριότητας έχουν πολύ πραγματική φύση. Οι ζηλωτές που επιτυγχάνουν να λειτουργήσουν με κάποιο βαθμό συνείδησης στο αστρικό πεδίο, ασχολούνται όλοι στο ένα ή το άλλο επίπεδο με κάποια μορφή εποικοδομητικής δραστηριότητας ή έργου. Αυτή η δραστηριότητα είτε διεξάγεται ιδιοτελώς (αφού πολλοί ζηλωτές είναι ιδιοτελείς) είτε προωθείται ανιδιοτελώς, συνιστά το υλικό πολλών από τα λεγόμενα όνειρα, όπως τα αφηγείται ο μέσος νοήμων πολίτης. Δεν δικαιολογούν μεγαλύτερη προσοχή ή την εφαρμογή μυστηριώδους ερμηνείας ή συμβολικής διευκρίνησης απ’ ό,τι οι τρέχουσες δραστηριότητες και τα γεγονότα της καθημερινής ζωής, όπως διεξάγονται με αφυπνισμένη συνείδηση στο φυσικό πεδίο.

Είναι τριών ειδών:

α.    H δραστηριότητα του ίδιου του ασθενή όταν απελευθερώνεται κατά τον ύπνο από το φυσικό σώμα.

β.     H από μέρους του παρατήρηση των δραστηριοτήτων των άλλων. Αυτές τείνει να τις οικειοποιείται άθελά του και τελείως εσφαλμένα εξαιτίας της εγωκεντρικής τάσης του μέσου ανθρώπινου νου.

γ.     H διδαχή που του δίνεται από εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την ανέλιξη και την εκγύμνασή του.
Αυτή η κατηγορία ονείρων αρχίζει να επικρατεί αυξανόμενα καθώς τελειοποιείται η ευθυγράμμιση του αστρικού σώματος και του φυσικού σώματος και αναπτύσσεται αργά η συνέχεια της συνείδησης. H δραστηριότητα αυτή περιλαμβάνει την θρησκευτική δραστηριότητα, την σεξουαλική ζωή στις πολλές φάσεις της (γιατί δεν είναι όλες φυσικές, παρότι όλες σχετίζονται με το πρόβλημα των πολικών αντιθέτων και την ουσιαστική δυαδικότητα της εκδήλωσης), την πολιτική δραστηριότητα, την δημιουργική και καλλιτεχνική δραστηριότητα και τις πολλές άλλες μορφές της ανθρώπινης έκφρασης. Είναι τόσο ποικίλες και διαφορετικές όσο κι εκείνες στις οποίες εντρυφά η ανθρωπότητα στο φυσικό πεδίο· αποτελούν πηγή μεγάλης σύγχυσης στο νου του ψυχολόγου και χρειάζονται πολύ προσεκτική εξέταση και ανάλυση.

6. Τηλεπαθητικά όνειρα. Τα όνειρα αυτά είναι απλώς η αποτύπωση στην συνείδηση του φυσικού εγκεφάλου πραγματικών γεγονότων που μεταδίδονται τηλεπαθητικά από το ένα πρόσωπο στο άλλο. Κάποιος φίλος ή συγγενής υφίσταται κάποια εμπειρία. Προσπαθεί να την κοινοποιήσει στο φίλο του ή – την ώρα της κρίσης – σκέφτεται έντονα τον φίλο του. Αυτή καταγράφεται στο νου του φίλου αλλά συχνά ανακτάται μόνο στις ώρες του ύπνου και μεταφέρεται το πρωί σαν μια προσωπική εμπειρία του ανθρώπου. Πολλά από τα όνειρα που αφηγούνται οι άνθρωποι είναι αποτυπώσεις εμπειριών άλλων ανθρώπων, των οποίων αποκτά επίγνωση ο άνθρωπος και τις οποίες οικειοποιείται με κάθε ειλικρίνεια.

Ερχόμαστε τώρα σε μια ομάδα ονείρων που είναι μέρος της εμπειρίας εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι έχουν κάνει σαφή ψυχική επαφή και βρίσκονται στην διαδικασία εδραίωσης μιας στενής σύνδεσης με τον κόσμο των ψυχών. Τα “πράγματα της βασιλείας του Θεού” διανοίγονται μπροστά τους και τα φαινόμενα, τα συμβάντα, οι ιδέες και η ζωή και η γνώση του ψυχικού βασιλείου καταγράφονται με αυξανόμενη ακρίβεια στο νου. Από το νου μεταφέρονται ή εντυπώνονται στα εγκεφαλικά κύτταρα. Επομένως έχουμε:

7. Όνειρα που αποτελούν δραματοποιήσεις από την ψυχή. Αυτού του τύπου το όνειρο είναι μια συμβολική παράσταση από την ψυχή για σκοπούς διδαχής, προειδοποίησης ή εντολής στο όργανό της, τον άνθρωπο, στο φυσικό πεδίο. Αυτά τα δραματικά ή συμβολικά όνειρα γίνονται όλο και πιο πολυάριθμα στην περίπτωση των ζηλωτών και μαθητών, ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια της ψυχικής επαφής. Μπορούν να εκφρασθούν στις ώρες του ύπνου κι επίσης στην διάρκεια της διαλογιστικής περιόδου ή διαδικασίας. Μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος, με την γνώση του εαυτού του, μπορεί να ερμηνεύσει ορθά αυτή την τάξη ονείρων. Θα σας είναι επίσης φανερό ότι ο ακτινικός τύπος της ψυχής και της προσωπικότητας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον τύπο του συμβολισμού ή την φύση της δραματοποίησης που χρησιμοποιείται. Αυτός πρέπει λοιπόν να προσδιορίζεται από τον ψυχολόγο προτού μπορέσει να δοθεί μια νοήμων ερμηνεία και ν’ αποδειχθεί χρήσιμη.

8. Όνειρα που αφορούν το ομαδικό έργο. Σ’ αυτό τον τύπο ονείρου η ψυχή εκγυμνάζει ή προσαρμόζει τον φορέα της, τον κατώτερο άνθρωπο, για ομαδική δραστηριότητα. Αυτός ο τύπος ονείρου είναι επίσης η ανώτερη αντιστοιχία των ονείρων που πραγματευθήκαμε στην πέμπτη κατηγορία μας. Το σχετικό ομαδικό έργο δεν διεξάγεται αυτήν την φορά στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης έκφρασης αλλά στον κόσμο της ψυχικής ζωής και της ψυχικής εμπειρίας. Εμπλέκονται οι ψυχικές γνώσεις και σκοποί· η εργασία στην ομάδα ενός Διδασκάλου μπορεί να καταγραφεί και να θεωρηθεί σαν όνειρο παρά την πραγματικότητά της και το βασικά εμφανές γεγονός. Οι πραγματικότητες της βασιλείας του Θεού μπορεί για κάποιο διάστημα να εισδύουν στην εγκεφαλική συνείδηση με την μορφή ονείρων. Πολλές εμπειρίες που αποτυπώθηκαν στα μυστικιστικά κείμενα της Δύσης των περασμένων λίγων αιώνων, ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Είναι ένα σημείο που αξίζει προσεκτικής εξέτασης.

9. Όνειρα που αποτελούν αποτυπώσεις διδαχής. Αυτός ο τύπος ονείρου ενσωματώνει την διδασκαλία που δίνει ένας Διδάσκαλος στον αποδειγμένο μαθητή Του. Μ’ αυτά δεν θα ασχοληθώ. Όταν ο άνθρωπος μπορεί να λαμβάνει συνειδητά αυτές τις οδηγίες, είτε την νύχτα όταν απουσιάζει από το σώμα είτε κατά τον διαλογισμό, πρέπει να μάθει να τις κατευθύνει σωστά από τον νου στον εγκέφαλο και να τις ερμηνεύει με ακρίβεια. Κοινοποιούνται από τον Διδάσκαλο στην ψυχή του ανθρώπου. H ψυχή τότε τις εντυπώνει στον νου που συγκρατείται σταθερά στο φως και κατόπιν ο νους με την σειρά του τις διατυπώνει σε σκεπτομορφές οι οποίες ρίχνονται τότε στον ήρεμο αναμένοντα εγκέφαλο. Ανάλογα με την νοητική ανάπτυξη και τα εκπαιδευτικά πλεονεκτήματα του μαθητή θα είναι και η ανταπόκρισή του και η σωστή χρήση της κοινοποιηθείσας διδασκαλίας.

10. Όνειρα που συνδέονται με το παγκόσμιο σχέδιο, το ηλιακό σχέδιο και το κοσμικό σχήμα. Αυτά μπορούν να κυμαίνονται από τις παρανοϊκές εγκεφαλικές και αποτυπωνόμενες εμπειρίες των νοητικά ανισόρροπων μέχρι την σοφή και μετρημένη διδασκαλία των Γιγνωσκόντων του Κόσμου. H διδασκαλία αυτή κοινοποιείται στους παγκόσμιους μαθητές και μπορεί να την θεωρήσουν είτε σαν εμπνευσμένη έκφραση είτε σαν όνειρο με βαθιά σημασία. Πρέπει να θυμάστε ότι σε αμφότερες τις περιπτώσεις (του νοητικά ανισόρροπου και του εκγυμνασμένου μαθητή) υφίσταται μια παρόμοια κατάσταση· υπάρχει μια άμεση γραμμή από την ψυχή στον εγκέφαλο. Αυτό ισχύει και για τους δύο τύπους. Αυτά τα όνειρα ή οι αποτυπωνόμενες οδηγίες φανερώνουν ένα υψηλό στάδιο εξελικτικής προόδου.

Η εξέταση όλων των ανωτέρω θα σας δείξει την περιπλοκή του θέματος. Ο επιπόλαιος σπουδαστής ή το πρόσωπο με μυστικιστική κλίση τείνει να νιώθει ότι όλες αυτές οι τεχνικότητες έχουν μικρή σημασία. Διατυπώνεται συχνά η κατηγορία ότι η “ακαταλαβίστικη γλώσσα” του αποκρυφισμού και οι ακαδημαϊκές πληροφορίες του δεν έχουν αληθινή σημασία σ’ ό,τι αφορά την γνώση της θειότητας. Ισχυρίζονται ότι δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε τα πεδία και τα διάφορα επίπεδα συνείδησής τους, ούτε τον Νόμο της Επαναγέννησης και τον Νόμο της Έλξης· είναι μια περιττή επιβάρυνση του ανθρώπινου νου να μελετά την τεχνική βάση της πίστης στην αδελφοσύνη ή να εξετάζει την μακρινή μας προέλευση και το πιθανό μας μέλλον. Είναι ωστόσο εξίσου πιθανό πως αν οι μυστικιστές ανά τους αιώνες αναγνώριζαν αυτές τις αλήθειες θα μπορούσαμε να έχουμε έναν καλύτερα διαχειριζόμενο κόσμο. Μόνο σήμερα κινητοποιούνται εκείνες οι δυνάμεις που θα οδηγήσουν σε μια αληθινότερη κατανόηση της ανθρώπινης οικογένειας, σε μια συνετότερη αντίληψη του ανθρώπινου εξοπλισμού κι επομένως σε μια προσπάθεια να ευθυγραμμισθεί η ανθρώπινη ζωή με τις βασικές πνευματικές αλήθειες. H θλιβερή κατάσταση του κόσμου σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα της διανοητικής ανέλιξης του ανθρώπου, όπως υποστηρίζεται συχνά, αλλά είναι η πραγμάτωση αναλλοίωτων αποτελεσμάτων κάποιων αιτίων που ξεκίνησαν στο παρελθόν της Αρείας φυλής.

Ότι από το κακό μπορεί να προκύψει καλό, ότι τα κακά αποτελέσματα της νοητικής νωθρότητας του ανθρώπου μπορούν να μετουσιωθούν σε θέματα διδασκαλίας στο μέλλον κι ότι η ανθρωπότητα είναι πια αρκετά νοήμων για να μάθει τη σοφία, θα είναι το αποτέλεσμα της πλατιάς διάδοσης των ακαδημαϊκών αληθειών της εσωτερικής διδασκαλίας και της ορθής ερμηνείας της από τις εξασκημένες διάνοιες της Δύσης. H Ανατολή είχε τη διδασκαλία αυτή για αιώνες και πρόσφερε πολυάριθμα σχόλια πάνω σ’ αυτή – έργο των λαμπρότερων αναλυτικών διανοιών που γνώρισε ποτέ ο κόσμος – όμως δεν έκανε μαζική χρήση της γνώσης και οι λαοί της Ανατολής σαν σύνολο δεν ωφελήθηκαν απ’ αυτή. Θα είναι διαφορετικά στη Δύση και ήδη τροποποιεί κι επηρεάζει την ανθρώπινη σκέψη σε μεγάλη κλίμακα· διαπερνά τη δομή του πολιτισμού μας και τελικά θα τον σώσει. Μη φοβάστε λοιπόν τις τεχνικότητες της σοφίας αλλά αναζητήστε το λόγο της δυσάρεστης αντίδρασης εναντίον τους στη λανθάνουσα αδράνεια του μυστικιστικού νου συν την ελαττωμένη ζωτική κατάσταση ολόκληρης της φυλής.

Αυτό με φέρνει σ’ ένα σημείο που ήθελα να θίξω: την πλατιά κατάθλιψη που τόσο σοβαρά επηρεάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα. H φυσική ζωτικότητα των φυλών είναι χαμηλή, ή εξωθείται σε μια καλύτερη κατάσταση με την επιβολή της εφαρμοσμένης σκέψης. Αντί να αντλούν από τα αποθέματα ζωτικότητας που είναι αποθηκευμένα στο έδαφος, στην τροφή, στον καθαρό αέρα και στις εξωτερικές περιβαλλοντικές συνθήκες, οι άνθρωποι αρχίζουν να την αντλούν από το ίδιο το αιθερικό σώμα μέσω των γαλβανικών αποτελεσμάτων δύο πραγμάτων: των ιδεών όπως τους παρουσιάζονται, ευθυγραμμίζοντας έτσι το νου και τον εγκέφαλο και παρεμπιπτόντως διεγείροντας το αιθερικό σώμα· της μαζικής ορμής ή επαφής που παρασύρει τη μονάδα σε ευθυγράμμιση με τη μαζική πρόθεση, διανοίγοντας συνεπώς τα απέραντα αποθέματα της μαζικής πρόθεσης. Αυτό του επιτρέπει να τροφοδοτεί το αιθερικό του σώμα από το γενικό αιθερικό κέντρο δύναμης. Μπορεί να ιδωθεί να συμβαίνει στα αρχικά του στάδια πρακτικά σε κάθε χώρα. Ωστόσο στο ενδιάμεσο μεταξύ της εδραίωσης της ικανότητας να ψαύουμε κατά βούληση τις εσώτερες πηγές της ζωτικής διέγερσης και της αλλαγής των παλιών συνθηκών, οι μάζες των ανθρώπων αφήνονται χωρίς καμιά διαθέσιμη πηγή συντήρησης για τη βοήθειά τους. Είναι επομένως εξαντλημένες, γεμάτες φόβο και ανίκανες να κάνουν κάτι περισσότερο από το να στέκουν έτοιμες και να ελπίζουν ένα καλύτερο μέλλον για την επόμενη γενιά.

Στην ενδιάμεση αυτή κατάσταση μπορεί να γίνει αισθητή η πλήρης δυσχέρεια της κατάθλιψης και την εποχή αυτή είναι ένα από τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ιεραρχία. Πώς μπορεί ν’ αποκατασταθεί η ζωτικότητα της ανθρώπινης οικογένειας; Πώς μπορεί να ανακτηθεί η αρχαία χαρά της ζωής, η οξύτητα του πνεύματος και η ευχέρεια στη δράση, που διέκρινε τις αρχαίες φυλές στις πρώιμες φάσεις του πολιτισμού και η ανθρωπότητα να απαλλαγεί από την κατάθλιψη και τη δυστυχία της;

H όλη κατάσταση είναι το αντίθετο των προβλημάτων της διέγερσης που αποτελούν την κύρια δυσχέρεια της μυστικιστικής ζωής. Μ’ αυτά θα ασχοληθούμε αργότερα.

Δεν έχει ακόμη παρουσιασθεί μια γενική λύση. Όμως αναπόφευκτα θα παρουσιασθεί κι όταν γίνει αυτό θα είναι άμεσο αποτέλεσμα της δραστηριότητας του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου. Θα είναι μια αργή διαδικασία, επειδή η ανθρωπότητα εισέρχεται σ’ ό,τι μπορεί να θεωρηθεί σαν μια μακρά ανάρρωση.

Θα πραγματοποιηθεί με τρεις τρόπους:

1.     Με την ανακάλυψη των αχρησιμοποίητων εφοδίων και των ζωτικών αποθεμάτων ισχύος, που λανθάνουν στο καθαυτό ανθρώπινο ον.

2.     Με τη διακήρυξη τέτοιων αληθειών όπως είναι η δυναμικότητα της καλής θέλησης από τα μέλη του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου. H θεραπευτική δύναμη τέτοιων αντιλήψεων είναι τεράστια.

3.     Με ορισμένες δυναμικότητες και εξωτερικές δυνάμεις τις οποίες τα ανώτερα Μέλη της Ιεραρχίας βρίσκονται τώρα σε διαδικασία επίκλησης για τη βοήθεια της ανθρωπότητας.

Φτάνουμε πλέον σ’ ένα από τα πιο χρήσιμα και πρακτικά μέρη της μελέτης μας για τα αποτελέσματα των επτά ακτίνων ενέργειας, καθώς κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην ανθρώπινη μονάδα και ιδιαίτερα καθώς επηρεάζουν το ζηλωτή, το μαθητή και το μυστικιστή. Στη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών γράφηκαν πολλά για την παθολογία του μυστικιστή και τις φυσιολογικές διαταραχές που συνοδεύουν τη μυστικιστική εμπειρία· πολλά επίσης διερευνήθηκαν σχετικά με τα νευρωτικά χαρακτηριστικά που συναντώνται συχνά στο πνευματικά πολωμένο πρόσωπο και τις ανεξήγητες καταστάσεις που φαίνονται να υπάρχουν – νοητικά, συναισθηματικά και φυσικά – μαζί με μια βαθιά πνευματική γνώση, συγκεκριμένα μυστικιστικά φαινόμενα και μεγάλη έφεση για θεία επαφή. Αυτές οι καταστάσεις αυξάνουν με μεγάλη ταχύτητα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, λόγου χάρη, αποκτούν ψυχόραση και ψυχακοή κι αυτές οι αντιδράσεις στη διέγερση κι αυτές οι εκφράσεις των έμφυτων δυνάμεων θεωρούνται σαν μαρτυρία νοητικής διαταραχής, παραπλάνησης και φαντασίωσης και μερικές φορές παράνοιας. Ορισμένες νευρικές ενοχλήσεις που επηρεάζουν κατά καιρούς το μυικό σύστημα κι άλλα μέρη του ανθρώπινου σώματος, θα βρεθεί τελικά ότι έχουν την πηγή τους στην υπερδιέγερση· αντί λοιπόν να αντιμετωπίζονται (όπως γίνεται τώρα) με την επιβολή διαδικασιών ανάπαυσης, με τη χρήση ηρεμιστικών κι άλλων μορφών θεραπείας, ο ασθενής θα διδάσκεται μεθόδους προσωρινής διακοπής της σχέσης του με την πηγή της μυστικιστικής ή πνευματικής δυναμικότητας· ή θα διδάσκεται πώς να εκτρέπει αυτές τις δυνάμεις που εισρέουν δια των διαφόρων κέντρων σ’ εκείνα τα κέντρα που μπορούν να τις χειρισθούν με μεγαλύτερη ασφάλεια, προκαλώντας έτσι μια πιο ομαλή κατανομή της ενέργειας. Θα διδάσκεται επίσης πώς να τις χρησιμοποιεί αποτελεσματικά στην εξωτερική υπηρεσία. Μορφές νευρικού ερεθισμού και νευρίτιδας θα θεωρούνται σαν συμπτώματα κακής χρήσης της διαθέσιμης ενέργειας στον ανθρώπινο εξοπλισμό, ή ακατάλληλης έμφασης σ’ αυτή. Θα ανακαλύψουμε τις πηγές ορισμένων ανωμαλιών και θα βρούμε ότι η δυσχέρεια εντοπίζεται στα κέντρα που είναι κοντά στο ιδιαίτερο όργανο του σώματος που φαίνεται εξωτερικά να ευθύνεται για τη δυσχέρεια. Αυτό αληθεύει εμφανώς σε σχέση με ορισμένες μορφές καρδιακών παθήσεων κι εγκεφαλικών πιέσεων και βέβαια με κάθε περίπτωση υπέρτασης. Αληθεύει επίσης σε σχέση με το μεταβολισμό του σώματος, του οποίου η ισορροπία μπορεί να διαταραχθεί σοβαρά από την υπερδιέγερση του κέντρου του λαιμού, με συνακόλουθα κακά αποτελέσματα στο θυρεοειδή αδένα – το θεμελιώδη εκείνο αδένα που σχετίζεται με τη μεταφορά των διαφόρων δυνάμεων (που υπάρχουν στο σώμα) στο κεφάλι.

Υπάρχουν δύο κύρια κέντρα που συνδέονται σαφώς με το γεγονός της μεταφοράς:

1.     Το κέντρο του ηλιακού πλέγματος που είναι το κέντρο μεταφοράς όλων των δυνάμεων που βρίσκονται κάτω από το διάφραγμα στα κέντρα πάνω από το διάφραγμα.

2.     Το κέντρο του λαιμού που είναι το κέντρο μεταφοράς όλων των δυνάμεων που βρίσκονται πάνω από το διάφραγμα στα δύο κεφαλικά κέντρα.

Υπάρχουν τρεις όψεις που συνδέονται με το όλο αυτό θέμα των ασθενειών και δυσχερειών της μυστικιστικής ζωής, τις οποίες θα κάναμε καλά να έχουμε κατά νου. Τα άτομα εκείνα που ασχολούνται με την εκπαίδευση και εκγύμναση των παιδιών ή με την εσωτερική εκγύμναση των μαθητών και ζηλωτών του κόσμου πρέπει να μελετήσουν το ζήτημα προσεκτικά· πρέπει να επιχειρήσουν να κατανοήσουν τα αίτια πολλών νευρικών ενοχλήσεων και παθολογικών καταστάσεων που συναντάμε στα προχωρημένα άτομα του κόσμου συν τα προβλήματα που ανακύπτουν από την πρόωρη ανάπτυξη των κατώτερων ψυχικών δυνάμεων καθώς και από την ανέλιξη των ανώτερων ικανοτήτων. Επομένως το πρόβλημα περιλαμβάνει ανθρώπους κάθε σταδίου ανέλιξης και πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά από τη σκοπιά της ενεργειακής δραστηριότητας – κάτι που γίνεται ελάχιστα προς το παρόν.

H πρώτη από τις τρεις αυτές όψεις θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής:

Διερχόμαστε την εποχή αυτή μια μεταβατική περίοδο όπου οι παλιές ενέργειες φεύγουν και εισέρχονται νέες ακτινικές επιδράσεις. Μεταβαίνουμε σ’ ένα νέο σημείο του ζωδιακού. Συνεπώς η κρούση των νέων δυνάμεων συν η απόσυρση των παλιών τείνει να προκαλέσει σαφώς αισθητά αποτελέσματα στην ανθρωπότητα σαν σύνολο και ιδιαίτερα στους μυστικιστές και ζηλωτές και να επιφέρει συγκεκριμένες αντιδράσεις. Μ’ αυτές θα ασχοληθούμε σύντομα όταν εξετάσουμε την επίδραση των ακτίνων σήμερα και στην Υδροχοϊκή Εποχή. (Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. ΙΙΙ και Το Πεπρωμένο των Εθνών.)

Δεύτερο, το τωρινό παγκόσμιο πρόβλημα, ο φόβος και το βαθύ άγχος και η οδύνη και ο πόνος που είναι τόσο διαδεδομένα, προκαλούν ένα μεικτό και διπλό αποτέλεσμα.

Τα δύο αυτά αποτελέσματα (με όλα τα ενδιάμεσα στάδια τους) είναι:

1.     H εξωστρέφεια της μαζικής συνείδησης.

2.     H έντονη εσωστρέφεια του ατόμου.

Υπάρχει λοιπόν ένα μαζικό αποτέλεσμα κι ένα ατομικό αποτέλεσμα κι αυτά τα δύο πρέπει να τα έχουμε προσεκτικά κατά νου. Αυτή η διαδικασία της εξωτερίκευσης μπορεί να ιδωθεί να πραγματώνεται με όλο το σάλο και την ένθερμη και συχνά θορυβώδη ψυχολογία των μεγάλων εθνικών κινημάτων και πειραμάτων που γίνονται σήμερα σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ταυτόχρονα τα άτομα σ’ όλες αυτές τις χώρες και πρακτικά σε κάθε τόπο μαθαίνουν μια αναγκαία (και μερικές φορές αναγκαστική) καταστολή, έναν έλεγχο της ομιλίας και άλλες περιοριστικές αντιδράσεις· στρέφονται σαφώς προς τα μέσα από τη δύναμη των περιστάσεων και με τόσο δυναμικό τρόπο ώστε – αν μπορούσατε να δείτε την δράση των δυνάμεων όπως τη βλέπουμε εμείς από την εσώτερη πλευρά – θ’ αποκτούσατε επίγνωση των δύο αυτών μεγάλων κινήσεων που προωθούνται στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης προσπάθειας, σαν να ήταν αντιτιθέμενα ρεύματα δύναμης:

1.     H κίνηση που τείνει στην εξωστρέφεια ή την εξωτερίκευση των μεγάλων ενεργειών στις οποίες ανταποκρίνεται η μαζική συνείδηση. Αυτή κατευθύνεται ή επιβάλλεται δια της δραστηριότητας της πρώτης ακτινικής ενέργειας. Μεγάλο μέρος της βρίσκεται συνεπώς στο πολιτικό πεδίο και στο βασίλειο της μαζικής θέλησης. Στα αρχικά αυτά στάδια παρατηρούμε την εφέλκυση της μαζικής αυτής θέλησης· προς το παρόν είναι άνευ νοημοσύνης, ατελής, ρευστή κι εύκολα επιβαλλόμενη από την κατευθυνόμενη θέληση μιας ομάδας σε κάθε χώρα, η οποία μπορεί να εκδηλώσει αρκετή δύναμη για ν’ απορροφήσει τη μαζική προσοχή. Το ίδιο μπορεί μερικές φορές να γίνει από μια κυριαρχική και ισχυρή προσωπικότητα. Το καθαρό αποτέλεσμα – από τη μακροπρόθεσμη σκοπιά – είναι να έλθει στην επιφάνεια της βαθιά κρυμμένης και βυθισμένης μαζικής συνείδησης μια σιωπηλή και ως τώρα ανέκφραστη κι απροσανατόλιστη δύναμη κι όμως μια δυναμικότητα στην πλανητική ζωή.

2.     H κίνηση στην εσωστρέφεια ή τη “στροφή προς τα μέσα” της νοήμονος συνείδησης (όχι της μαζικής συνείδησης αυτή τη φορά) όλων εκείνων των ανδρών και γυναικών του σημερινού κόσμου, των οποίων οι διάνοιες αφυπνίζονται και μπορούν να λειτουργήσουν ενεργά και δημιουργικά στα τρία επίπεδα της ανθρώπινης επίγνωσης.

Η διπλή αυτή κίνηση – προς τα έξω και προς τα μέσα – είναι η πηγή μεγάλου μέρους της τωρινής παγκόσμιας κρίσης. Η συνέπεια αυτής της “έλξης” σε δύο κατευθύνσεις έχει ένα σοβαρό αποτέλεσμα στα ευαίσθητα άτομα. Έλκονται σε δύο κατευθύνσεις: προς τα έξω από την έλξη της μαζικής συνείδησης και από τη δύναμη της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της φυλής· προς τα μέσα από την έλξη του κόσμου των ανώτερων αξιών, από το βασίλειο των ψυχών, από το οργανωμένο έργο της πνευματικής Ιεραρχίας που υποβοηθείται από την αρχαία θρησκευτική συνείδηση.

Θα έκαναν καλά οι ψυχολόγοι να μελετήσουν τους ασθενείς τους από τη σκοπιά των δύο αυτών αποκλινουσών ενεργειών. Έτσι θα εξουδετέρωναν την τάση για σχίσμα που είναι μια από τις κύριες αγωνίες των πνευματικών Εργατών αυτή την εποχή. Στην ένταση και την πίεση της σύγχρονης ζωής οι άνθρωποι τείνουν να νομίζουν πως το κύριο έργο και το πιο σπουδαίο καθήκον σήμερα είναι να κάνουμε τη ζωή πιο υποφερτή κι έτσι ευκολότερη να τη ζήσει η ανθρωπότητα. Για την πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη μας το κύριο έργο είναι να περιφρουρηθεί με τέτοιο τρόπο το ανθρώπινο γένος ώστε όταν η μεταβατική αυτή περίοδος περάσει και σταματήσουν πλήρως να έχουν αποτέλεσμα στην ανθρωπότητα οι δυνάμεις που αποσύρουν τις επιδράσεις τους, να υπάρχει συγχώνευση κι όχι σχίσμα στον κόσμο. Έτσι το βασίλειο του Θεού και το βασίλειο των ανθρώπων θα συγχωνευθούν γοργά σε μια διπλή εκδηλούμενη έκφραση. Τότε η εισερχόμενη δύναμη θα σταθεροποιηθεί και ο φθόγγος της θα ακούγεται καθαρά.

Ο τρίτος παράγοντας που πρέπει να εξετασθεί από τον άνθρωπο που εργάζεται για την ευημερία των συνανθρώπων του είναι η μελέτη των αποτελεσμάτων των νέων εισερχόμενων δυνάμεων στον τωρινό μηχανισμό του ανθρώπου. Δεν έχει γίνει ακόμη αλλά είναι ένας καθοριστικός παράγοντας στην επιτυχή ανάπτυξη της ανθρώπινης μονάδας. Έχει συνεπώς ζωτική σημασία για τους εκπαιδευτικούς, τους ψυχολόγους, τους γονείς και τους εσωτεριστές. Όμως δεν υπάρχει προς το παρόν κάποια πραγματική αναγνώριση του γεγονότος και της επιτακτικότητας των εισερχόμενων αυτών δυνάμεων, ούτε υπάρχει κάποια εκτίμηση της δυναμικότητας των ενεργειών που εκπορεύονται από:

1.     Το ζώδιο στο οποίο εισερχόμαστε τώρα.

2.     Το αποτέλεσμα της σχέσης που υφίσταται ανάμεσα στις δυνάμεις που εκπορεύονται από το ζώδιο του Υδροχόου και το ζώδιο του Λέοντα που είναι το πολικό του αντίθετο κι επομένως συνδέεται στενά μαζί του. H αλληλεπίδραση των δύο ζωδίων ευθύνεται αυτή την εποχή για την εμφάνιση των μεγάλων και σύγχρονων ανθρώπινων κινημάτων που περιλαμβάνουν τεράστιους αριθμούς ανθρώπων και σχεδιάζονται συνήθως από κάποια δεσπόζουσα προσωπικότητα. Ευθύνεται επίσης για τον έντονο ατομικισμό που εκδηλώνεται σήμερα σε κάθε τμήμα της ανθρώπινης ζωής.

3.     Το αποτέλεσμα των νέων ζωδιακών επιδράσεων στα ένδεκα άλλα ζώδια. Αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα κι ένα θέμα που εξετάσθηκε ελάχιστα. Ποιό αποτέλεσμα θα έχει η δυναμικότητα του ζωδίου του Υδροχόου (που κυριαρχεί αυξανόμενα με κάθε δεκαετία) σ’ ένα πρόσωπο ή έθνος που διέπεται, λόγου χάρη, από το ζώδιο του Ταύρου ή του Τοξότη ή των Ιχθύων; Στους ερχόμενους αιώνες αυτή η όψη της αστρολογικής επιστήμης θα έχει συγκεκριμένη σπουδαιότητα και θα εξετάζεται απ’ όσους θα έχουν την ευθύνη της ανατροφής και της μόρφωσης των παιδιών στη διάρκεια των ερχόμενων αιώνων. Θα είναι ένα από τα πιο σπουδαία θέματα που θα απασχολούν όλα τα συστήματα της ψυχολογικής και εσωτερικής υπηρεσίας της ανθρωπότητας και τελικά θα επιφέρει μια αναδιοργάνωση των μεθόδων που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα για τη βοήθεια και την απελευθέρωση του ανθρώπου.

Θα προσπαθήσουμε να το διευκρινίσουμε σαν ένα από τα σημεία του Τόμ. ΙΙΙ της Πραγματείας επί των Επτά Ακτίνων και θα συμβάλλει σε μια εντελώς νέα προσέγγιση.

4.     Το αποτέλεσμα της σχέσης των επτά ακτίνων με τις ζωδιακές δυνάμεις. Πρέπει να θυμάστε ότι υπάρχει μια στενή αλληλεπίδραση μεταξύ των επτά ακτίνων και των δώδεκα σημείων του ζωδιακού.

Ένα άλλο έργο του ψυχολόγου είναι να διερευνήσει το αποτέλεσμα ή τη σχέση των επτά κέντρων δύναμης που συναντώνται στο ανθρώπινο σώμα, στο αιθερικό αντίστοιχο του φυσικού σώματος. Τότε θα ανιχνευθεί η αληθινή πηγή πολλών από τις σύγχρονες φυσικές ασθένειες κι ενός μεγάλου αριθμού ανεπιθύμητων ψυχολογικών καταστάσεων. Είναι η υπερδιέγερση και η υπανάπτυξη των κέντρων ενέργειας που βρίσκονται στον ανθρώπινο μηχανισμό και συνδέονται στενά με το ενδοκρινές σύστημα. Αυτό είναι τμήμα της νέας Επιστήμης της Ανθρωπότητας.

Θα δείτε από τα παραπάνω πόσο απέραντο και περίπλοκο είναι το θέμα μας. Δε θα είναι δυνατό να κάνω τίποτε περισσότερο από γενικεύσεις και να υποδείξω το δρόμο σε ορισμένα πλατιά ίχνη ή γραμμές έρευνας πάνω στις οποίες θα έκανε καλά να στραφεί ο σύγχρονος σπουδαστής και επιστήμονας. Θα ήθελα επίσης να σας υπενθυμίσω ότι το πρόβλημα του ανθρώπινου όντος είναι ουσιαστικά και βασικά πρόβλημα συνείδησης ή επίγνωσης.

Οι πέντε όψεις του ανθρώπου:

1.     Φυσικό σώμα.

2.     Zωτικό ή αιθερικό σώμα.

3.     Αστρικό σώμα.

4.     Νοητικό σώμα.

5.     Ψυχικό σώμα ή εγωικός λωτός,

είναι βασικά μόνο ανοικτές θύρες προς το μεγαλύτερο σύνολο του οποίου η ατομική μονάδα είναι μέρος. Φέρνουν τον άνθρωπο σε σχέση με την θεία έκφραση και εκδήλωση με τον ίδιο τρόπο που οι πέντε αισθήσεις του τον θέτουν σε επαφή με τον απτό κόσμο και του επιτρέπουν έτσι να συμμερισθεί την γενική ζωή.

Πολλά από τα τωρινά μας προβλήματα (που ανακύπτουν από τη μυστικιστική ή την πνευματική ζωή) και μεγάλος αριθμός των ψυχολογικών δυσχερειών μας συνδέονται με το γεγονός αυτό. Σε πολλές περιπτώσεις επίσης ο άνθρωπος είναι υπεραναπτυγμένος σε κάποια απ’ αυτές τις κατευθύνσεις και συνεπώς (μέσω αυτής της αναπτυγμένης ευαισθησίας σε κάποια όψη του πενταπλού οργάνου επαφής) αποκτά επίγνωση ενός βασιλείου συνείδησης και ορισμένων καταστάσεων επίγνωσης τις οποίες δεν είναι εφοδιασμένος να αντιμετωπίσει, λόγω της υπανάπτυξης του νου του και της έλλειψης ψυχικής επαφής.

ΠΗΓΉ http://www.r-u-sirius.net/